ซูเม่ยสตรีเช่นข้าเป็นเพียงเครื่องบรรณาการ

ณ ดินแดนชนเผ่าที่สมบูรณ์มีนามว่าป่าหลิวดินแดนแห่งนี้ก็เป็นหมู่บ้านธรรม มิได้พิเศษอะไรนอกเสียมีหญิงสาวมีเลือดสีจู่หมู่ลวี่ เหตุใดนางถึงมีโลหิตแปลกประหลาดกว่าผู้อื่น

ณ ดินแดนมี ประชากรไม่มากนักต่างเกิดมาก็ต้องฝึกฝนวิทยายุทธ์เพื่อการออกล่าสัตว์ป่าเพียงเท่านั้น

ต่างผู้คิดว่านางคงจะเป็นเหล่าเทพเซียนจากสวรรค์มาจุติ มันใช่เช่นนั้นนางก็คือหญิงสาวธรรมดาเจ็บไข้กลัวตายได้เช่นกัน แต่จะมีคนผู้หนึ่งไขปริศนาเลือดของนางได้คือมารดาอันที่แท้จริงของนาง ซูเม่ยลืมตาขึ้นมาดูโลกนางก็ไม่เคยพบมารดาโตขึ้นมา นางก็มีแม่เฒ่ากับพ่อเฒ่าเท่านั้น


เพียงโลกภายนอกต่างร่ำลือป่าลี้ลับแห่งนี้มีสาวพรหมจารีมีเลือดสีจู่หมู่ลวี่สามารถนำมาหลอมยากินแล้วจะเป็นอมตะ ต่างยุทธ์ภพแย่งชิงค้นหาเผาลี้ลับแห่งนี้ จนกระทั่งมีหนอนบ่อนไส้

ได้พาเหล่าชั้นสูงถึงรากหญ้าเข้าสู่แดนแห่งป่าหลิวและเหล่าพวกนั้นได้สังหารคนในหมู่บ้านจนเลือดไหลนองลงสู่ผืนป่าแห่งนั้นเป็นทะเลเลือด

ที่รอดมาได้สิบคนและมีหญิงสาวเป็นหลานสาวของเจ้าของเผ่า และเมื่อหญิงรอดชีวิตมาได้นางออกตามหาผู้ก่อเหตุโศกนาฏกรรมในชนเผ่าของนาง และแม่เฒ่าก่อนจะสิ้นลมนางยังทิ้งชิ้นหยกห้าแฉก ของผู้ก่อเหตุสังหารล้างชนเผ่า

และนั้นยังมีสร้อยคอ ของนางต้องตามหาครอบครัวอันแท้จริงของนาง และนางต่างออกตามหาคนเหล่านั้นจนมาถึงเมืองหลวงและได้เปิดกิจการหอคณิกาบังหน้าเพื่อต้องการสืบหาผู้บงการล้างชนเผ่าของนาง

แต่ทว่ามันก็ยากนัก นางสืบเสาะลึกเข้าไปถึงจวนจวิ๋นอ๋อง และนางก็ถูกจับได้และได้ห้ำหั่นจนได้รับบาดเจ็บ นางถูกลูกธนูปริศนาพุ่งเข้าปักแผนหลังและนั้นความลับก็ถูกเปิดเผยว่านางเป็นชนเผ่าหลิวและมีโลหิตที่พิเศษกว่าใครๆ ต่างท่องยุทธภพทั่วใต้ล้า ออกตามหาล่าตัวนาง หญิงสาวหนีซมซานไปทั่วแดนดินต่างชนเผ่า มีบุตรชายรูปงามเป็นถึงองค์ชายหวัง ได้นางมาเป็นพระชายา

ต่างออกตามหาล่า และหวังทั้งสองสิ่งเรื่องมาก็จะยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งนางก็ถูก ชายหนุ่มมีนามว่าอังเขอร์จับตัวไป หวังให้นางรักษาบิดาที่ป่วยเป็นโรคประหลาดเรื้อรังมาเนิ่นนาน

และนั้นหลังจากรักษาชายชราหาย ชายผู้เฒ่ามีความคิดชั่วร้ายขึ้นมา หวังจะรั้งซูเม่ยให้อยู่ในชนเผ่าเขาไม่ยอมให้นางจากไปไหน ชายชราผู้นี้หวังเลือดจู่หมู่ลวี่เช่นกัน แต่นางก็ชาญฉลาดปราดเปรื่องพอจะรู้ทันแผนการของชายผู้นนั้น

ต่างแคว้นรู้ว่านางอาศัยอยู่ในชนเผ่าชีอัน ต่างๆ นำกองทัพเข้ามาแย่งชิงหญิงสาวจากเผ่าชีอันนั้นช่างโกลาหลลุกเป็นไฟแย่งชิงหญิงงามเจ้ากรรม ทำให้หญิงสาวไม่มีที่ยืน

และพักพิงต้องหนีอย่างระหกระเหินเอาตัวรอดแต่ยังโชคดีมีบุรุษรูปงามเฝ้าติดตามช่วย จนกระทั่งจวิ๋นอ๋องทราบข่าวเขาจึงนำกองทัพมาช่วยและเกิดปะทะกันอย่างดุดัน เขาวิ่งรับคมดาบแทนนางและได้บาดเจ็บเรียกคะแนนความสงสารจากนางได้สำเร็จทำให้ซูเม่ยใจดั่งหินผาต้องอ่อนไหว และหวั่นไหวกับจวิ๋นอ๋อง

แต่ทว่าคนผู้บงการคือคนใกล้ตัวจวิ๋นอ๋องต่างหวังได้ตัวนางไปทำตัวยาอายุวัฒนะ นั้นความจริงของผู้นั้นก็ถูกเปิดเผย ทำให้ชายร่างสูงใหญ่คาดไม่ถึงเขายิ่งโกรธและเกลียดชังฝังเข้ากระดูกแทบจะขุดขึ้นมายากนัก

และหญิงสาวได้ความช่วยเหลือจากจวิ๋นอ๋อง เขาเอ่ยกับนาง ถ้าไปอยู่ที่จวนของเขาจะปลอดภัยจะไม่มีผู้ใดกล้ากล้ำกรายเข้าไปแม้แต่น้อย ซูเม่ยได้ยินเช่นนั้นนางก็ยินดีไม่ใคร่ครวญ

เพราะนางก็ต้องการเบาะแสอะไรบางอย่าง หลังจากกลับเข้าจวนของจวิ๋นอ๋องนางก็ถูกนางกำนัลจับอาบน้ำขัดฉวีวรรณ เพื่อส่งตัวนางเป็นเครื่องบรรณาการให้กับรัชทายาท

และหลังจากนางกำลังขัดฉวีวรรณมีนางกำนัลผู้หนึ่งพบสร้อยยกสัญลักษณ์พยัคฆ์สีขาวแค่ครึ่งเสี้ยว นางกำนัลผู้นั้นตกใจยิ่งนักและรีบออกจากจวนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง

และนั้นนางตามหามารดาผู้ให้กำเนิดจนพบ แต่ทว่าความดีใจต้องแปลพลันเจ็บปวด เมื่อทราบว่าบุรุษผู้นั้นเป็นสายเลือดเดียวกัน และยังมีองค์รัชทายาทเอาแต่ใจอยากได้อะไรเขาต้องได้พอมาพบสตรีงามซึ่งเป็นอาสาวของเขา ซูเม่ยนางไม่ยอมตกเป็นเครื่องบรรณาการของหลานชาย แต่ทว่าหลานชายนิสัยดื้อรั้น เมื่อเขาต้องการนาง ใครหน้าไหนกล้ามาปฏิเสธเขาได้