ย้อนเวลากลับมาเป็นคนในความลับ(Mpreg)

"น้องปัณณ์" สายป่านรีบก้าวเดินไปหาลูกน้อยก่อนจะย่อตัวแล้วคว้าตัวเด็กชายมากอดไว้

สองมือเล็กจ้อยนั้นกอดรอบคอของเขาแน่นราวกับกลัวว่าแม่จะหายไป ก่อนน้ำเสียงอู้อี้จะเอ่ยถามในสิ่งที่ทำให้เขานั้นกลั้นน้ำตาไม่ไหวอีกต่อไป

"ไม่ยักหนูหยอ คุมพ่อไม่ได้ยักหนูหยอ" (ไม่รักหนูเหรอ คุณพ่อไม่ได้รักหนูเหรอ)

"น้องปัณณ์" สายป่านผละออกมา ก่อนจะลูบลงบนใบหน้าของเด็กที่เขารักยิ่งกว่าชีวิตของตนเอง

เขาที่เป็นแม่ได้ยินแล้วยังเจ็บปวดจนทนไม่ไหว แล้วลูกชายที่ยืนเบะปากร้องไห้อยู่ตรงหน้าจะเสียใจมากขนาดไหน เมื่อได้รู้ว่าคนที่ตนเองเรียกว่าพ่อ แท้จริงนั้นไม่เคยรักตนเองเลย

สายป่านเคยนึกคิดว่าคนตัวสูงที่ยืนอยู่ไม่ไกลนั้นคงจะรักลูกชายนอกไส้อย่างน้องปัณณ์บ้าง แต่มาวันนี้เขารู้แล้วว่าคงไม่มีใครรักเด็กที่ไม่ใช่ลูกของตนเอง ยิ่งเป็นลูกของคนที่อยู่ในตำแหน่งเมียลับ ๆ และเป็นคนใช้อย่างเขาแล้วยิ่งดูเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

คุณธีร์ก็แค่เวทนาลูกของเขาที่เป็นเด็กไม่มีพ่อ ถึงได้ยอมให้เอ่ยเรียกอีกฝ่ายว่าพ่อก็แค่นั้น

"แม่ต๋า หนูหยัดหายาย ฮึก" (แม่จ๋า หนูอยากหายาย ฮึก)

สิ้นคำพูดนั้นผู้เป็นแม่ที่ทนเห็นลูกชายร้องไห้ไม่ไหวอีกต่อไปจึงตัดสินใจจะพาลูกชายและลูกที่อยู่ในท้องออกจากบ้านนี้ไปด้วยกัน