ท่านป้าได้โปรดอย่าตีอาเต๋อเลยขอรับ

ท่านป้าใจร้ายคนก่อนทำไมถึงได้เปลี่ยนไป อาเต๋อกลัวจังเลย ท่านป้ายิ้มให้ ท่านป้าทำกับข้าว ท่านป้ากอดอาเต๋อและท่านป้าปกป้องอาเต๋อจากสหายที่ชอบรังแกด้วย อาเต๋ออยากให้ท่านป้าใจดีแบบนี้ไปนาน ๆ



เรื่องย่อบางส่วน


"ทำอะไรหรือขอรับ" หลังจากตื่นขึ้นมาและฟื้นตัวจากไข้เต๋อหมิงก็เดินมาหาท่านป้าเพราะกลิ่นอาหารหอม ๆ ลอยติดจมูก สวีเจี่ยเข้ามาอยู่ในครัวสักพักแล้วจึงไม่รู้ตัวว่าหลานชายตื่น "หอมจังเลยขอรับ" เห็นหลานชายทำหน้าชอบอกชอบใจสวีเจี่ยจึงตักของหวานใส่จานให้หลานลองทาน เต๋อหมิงชอบยามท่านป้าป้อน เด็กน้อยกินมันอย่างอร่อยเช่นเคย

"ป้าลองทำอาหารและขนมพวกนี้ดูน่ะว่าจะเอาไปขายที่ตลาด เจ้าว่าเป็นไงอร่อยจนคนอื่นจะมาซื้อไหม"

เต๋อหมิงเคี้ยวตุ้ย ๆ แล้วพยักหน้าเห็นด้วย รสมือท่านป้าอร่อยเช่นนี้ทำไมจะไม่มีใครซื้อเล่า "ท่านป้าจะทำงานหรือขอรับ" เด็กน้อยถามออกไปเพราะไม่คิดว่าท่านป้าจะรู้จักทำงานด้วย

สวีเจี่ยพยายามคิดเมนูอาหารและของหวานมากมาย เมื่อคิดได้แล้วก็ลองทำออกมาดูเพื่อจะได้ใส่ในภาชนะที่พอสำหรับการขายเป็นอาหารจานเดี่ยว หยิบกินง่ายและอิ่มท้อง อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะพอทำเป็นอาชีพไว้สร้างตัวแล้วเลี้ยงดูตนเองกับหลานชาย

"ใช่ ป้าจะหาเงินเองแล้ว และก็จะส่งเจ้าไปเรียนด้วย" เต๋อหมิงไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้เด็กน้อยตัดใจจะไม่เข้าสำนักศึกษาไปแล้ว เขาเคยอิจฉาสหายในหมู่บ้านที่ได้เล่าเรียนแต่วันนี้ท่านป้ากลับมาบอกว่าจะหาเงินส่งให้เขาได้เล่าเรียน

"ข้าจะได้เรียนแล้วหรือขอรับ"



----------------------------------------------------------------------

ตัวละคร พฤติกรรม สถานที่ หน่วยงาน วิชาชีพ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

โดยนักเขียนมิได้มีเจตนาชี้นำ หรือส่งเสริมการกระทำใด ๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องราว

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน



สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดักแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น

โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฏหมาย พระราชบัญญัติ 2537

-----------------------------------------------------------------------