พระชายาของข้า ช่างคำนวณได้ถี่ถ้วนยิ่ง

"ท่านอ๋อง!" นางอุทานเสียงหลง ร่างบางดิ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจ ความทรงจำของค่ำคืนที่แล้วแล่นกลับมาในห้วงความคิด นางอาจถูกมอมเมาด้วยบรรยากาศจนเกือบปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามใจเขา แต่ยามนี้สติสัมปชัญญะของนางกลับมาแล้ว และแน่นอนว่านางย่อมไม่ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างง่ายดาย

แต่ไม่ทันที่นางจะทัดทาน แววตาคมกริบของเขากลับทอประกายเจ้าเล่ห์ "หึ ถึงเวลาชดเชยให้ข้าแล้ว"

สิ้นคำพูดนั้น ริมฝีปากร้อนจัดก็กดแนบลงมาบนกลีบปากอิ่ม ดูดเม้มอย่างเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนแทรกซึมเข้ามาอย่างรวดเร็ว ไล่ต้อนทุกการต่อต้าน นางสะดุ้งสุดตัว ฝ่ามือเล็กพยายามผลักไส แต่ยิ่งขัดขืน เขากลับยิ่งบดขยี้หนักขึ้น มือใหญ่ไล้ไปตามเอวคอดกิ่ว ขณะที่ปลายนิ้วซุกซนค่อย ๆ ลากไล้ลงต่ำ ความร้อนระอุที่แผ่กระจายจากร่างแกร่งทำให้สติของนางพร่าเลือน นางรู้ดีว่าไม่ควรปล่อยให้เขาควบคุมทุกอย่างอีกแล้ว แต่ร่างกายกลับทรยศต่อตัวเอง...เสียงหอบหายใจประสานกันในห้องกว้าง อุณหภูมิในอากาศสูงขึ้นราวกับไฟสุม

ช่วงเสี้ยวนาทีสุดท้าย หญิงสาวใช้แรงทั้งหมดผลักเขาออกแล้ว พลิกตัวลงจากเตียงก่อนจะวิ่งหนีออกไป แต่มีหรือจะไวกว่าชายหนุ่มที่ฝึกฝนวรยุทธ์ตั้งแต่เด็ก เขาโน้มตัวคว้าเอวนางดังกลับมา ร่างเล็กนั่งอยู่บนตักและถูกกักตัวในอ้อมกอด

"หม่อมฉันยังไม่พร้อม"

"ไยไม่พร้อม?"

"หม่อมฉัน...ไม่มีวันยอมเป็นสตรีของพระองค์"

"ทำไม?"

"เพราะไม่รัก ไม่ชอบ และรังเกียจเพคะ!" นางเน้นเสียงหนักแน่น นัยน์ตาฉายชัดถึงความแข็งกร้าว "เพียงแค่คิดว่าต้องตกเป็นของพระองค์ก็ชวนให้ขยะแขยงตัวเองแล้วเพคะ!"

"หม่อมฉันไม่สมัครใจเพคะ!"

คำปฏิเสธที่ตรงไปตรงมาและไร้เยื่อใยของนางเป็นดั่งมีดคมกริบที่ตวัดฟาดลงบนศักดิ์ศรีของเขาอย่างแรง เขาไม่เคยต้องเผชิญกับการถูกหักหน้าเยี่ยงนี้มาก่อน ตั้งแต่เกิดมา แม้แต่สตรีที่งดงามที่สุดในแผ่นดิน ก็มอบใจให้เขาอย่างง่ายดาย เพียงเขาเอ่ยความต้องการ ไม่มีสตรีผู้ใดกล้าปฏิเสธเขา ไม่มีแม้แต่คนเดียว! แล้วนางเป็นใครถึงได้กล้ากระทำการอุกอาจเช่นนี้!

ความโกรธเดือดพล่านในอกเขาราวกับเพลิงที่โหมกระหน่ำ เส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบ กำปั้นแกร่งกำแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว ดวงตาคมปลาบทอประกายอันตราย ร่างสูงก้าวเข้าหานางอย่างรวดเร็ว ราวกับพยัคฆ์ที่จ้องจะฉีกกระชากเหยื่อที่บังอาจท้าทายตนเอง

"ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะเลือกได้" เสียงของเขาเยียบเย็น แววตาเต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล

"..."

"เจ้าเป็นเพียงสตรีที่ถูกส่งมาเป็นบรรณาการ แล้วคิดว่าตัวเองมีค่าพอจะเลือกเส้นทางของตัวเองได้หรือ?" เขาเค้นเสียงต่ำ ริมฝีปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชา "อย่าหลงคิดไปเองว่าเจ้ามีสิทธิ์ เป็นเพียงสตรีบรรณาการ มีศักดิ์ศรีเทียบไม่ได้กับอนุชั้นต่ำคนนึงในเรือนด้วยซ้ำ"

"..."

เขาหัวเราะเสียงต่ำ แววตาเต็มไปด้วยความขบขันปนเดือดดาล "สตรีที่ผ่านมา หากข้าต้องการ ก็ง่ายดายเพียงแค่ขยับนิ้ว แต่เจ้า! เจ้าเป็นสตรีแรกที่กล้าหักหน้าข้าเช่นนี้ เจ้าคิดว่าผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร หือ?"

ร่างสูงโน้มลงต่ำ กระซิบข้างหูนางด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก "เจ้าถูกส่งมาเพื่อเป็นของข้า อย่าว่าแต่อุ่นเตียง หากข้าไม่พอใจ ข้ามีวิธีมากมายที่จะกำจัดเจ้าทิ้งโดยไม่ต้องแม้แต่จะลงมือเอง ข้าสามารถโยนเจ้าให้ทหารเดนตายรุมทึ้ง ให้พวกมันย่ำยีจนเจ้าสิ้นสภาพ หรือหากข้าปรานีขึ้นมาหน่อย ข้าก็เพียงขายเจ้าให้หอโคมเขียว ให้เจ้ากลายเป็นสตรีที่ต้องอ้อนวอนให้บุรุษเมตตา เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าตัวเองมีค่าพอจะกล้าปฏิเสธข้า!"

สิ้นคำพูด มือแกร่งก็จับข้อมือเล็กไว้แน่น ดึงร่างนางลงกับเตียง ดวงตาคู่คมทอประกายดุดันราวกับสัตว์ป่าที่ถูกลูบคม นางกล้าดียังไงถึงกล้าทำให้เขาเสียหน้าเช่นนี้!

ใช่สิ... นางเป็นเพียงสตรีไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น นางกำลังทำอะไรกันแน่? เฝ้าต่อรองเพื่ออะไร? หวังสิ่งใดจากโลกที่ไม่เคยมีเมตตาต่อสตรีเช่นนาง

หัวใจของนางบีบรัดแน่น ความน้อยเนื้อต่ำใจแล่นพล่านไปทั่วร่าง ตั้งแต่เกิดมา นางต้องดิ้นรนเพียงลำพังเพื่อปกป้องตนเองและมีชีวิตรอด แต่เหตุใดชีวิตของนางจึงไม่อาจเลือกทางเดินของตนเองได้เลย? ทำไมเพียงแค่ต้องการความปลอดภัยจากโลกอันโหดร้าย กลับกลายเป็นสิ่งที่ไกลเกินเอื้อม?

คำพูดของเขาเป็นดั่งคมมีดกรีดลึกลงกลางใจ เสียดแทงเข้าไปจนเลือดไหลซึมไปทั่วจิตใจ เหลียนหรูซือชะงัก ความเจ็บปวดตีตื้นขึ้นมาจุกอก นางรู้สึกคล้ายถูกเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ริมฝีปากสั่นระริกราวกับจะเอื้อนเอ่ยคำพูดบางอย่าง แต่กลับไม่มีเสียงใดเล็ดรอดออกมา มีเพียงหยาดน้ำตาที่รื้นขึ้นในดวงตากลมโตเท่านั้นที่เป็นพยานให้กับความรู้สึกอันแตกสลายของนาง

"อย่างนั้นก็เริ่มเลยเพคะ" หญิงสาวเอ่ยเสียงสั่น ดวงตาหวานฉ่ำสั่นไหวเล็กน้อยราวกับจะปกปิดอารมณ์ภายใน แต่มีหรือที่เขาจะมองไม่ออก ชายหนุ่มไม่รอท่า มือแกร่งกระชับร่างบางแน่นขึ้น ก่อนจะกดริมฝีปากร้อนลงกับซอกคอขาวเนียน ดูดเม้มอย่างหนักหน่วงราวกับต้องการตราตรึงร่องรอยของตนบนร่างนาง ลิ้นร้อนลากไล้ไปตามผิวเนียน ปลายจมูกโด่งกดคลอเคลีย สูดกลิ่นหอมหวานติดตรึงใจ เสียงครางแผ่วจากลำคอของนางยิ่งจุดไฟปรารถนาในกายเขาให้ลุกโชน มือใหญ่เลื่อนลงต่ำ ลูบไล้ไปตามแนวเรือนร่างบางที่กำลังสั่นสะท้าน ราวกับต้องการเผาผลาญทุกสัมผัสของนางให้จดจำเพียงเขาผู้เดียว


Trigger Warning
Explicit sex (ฉากร่วมเพศอย่างเปิดเผย)
Imprison (การกักขังหน่วงเหนี่ยว) 
Power dynamics (มีความไม่เท่าเทียมกันของอำนาจในความสัมพันธ์) 
Toxic relationship (ความสัมพันธ์ที่อีกฝ่ายทำให้เหนื่อยกายเหนื่อยใจและไม่มีความสุข) 
Mental and emotional abuse (การทำร้ายร่างกายและจิตใจ) Sexual harassment (คุกคามทางเพศทั้งทางคำพูดและการกระทำ) 
Violence (การใช้ความรุนแรง) 
Cutting (ใช้ของมีคม) 
Blood (เลือด)
Attempted murder (การพยายามฆ่าให้ถึงแก่ชีวิต)