ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว

เสียงประทัดดังสนั่น ท้องฟ้ายามค่ำคืนถูกแต่งแต้มด้วยแสงโคมและริ้วธงมงคล ผู้คนต่างร่วมแสดงความยินดีกับพิธีสมรสของท่านโหวหนุ่มผู้กุมอำนาจสูงสุดในแคว้น เสียงดนตรีบรรเลงขับขาน เสียงหัวเราะเบิกบานดังไปทั่วทุกแห่ง
ท่ามกลางแสงคบเพลิงที่ลุกโชนอยู่หน้าจวนโหว เสียงฆ้องกังวานแว่วก้องไปทั่วบริเวณ ประกาศให้ผู้คนรับรู้ถึงพิธีสมรสอันยิ่งใหญ่ของท่านโหวหนุ่ม ขบวนเจ้าสาวถูกต้อนรับเข้าสู่จวนอย่างสมเกียรติ สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังนางผู้เป็นสตรีในดวงใจของเขา นางผู้ได้รับชัยชนะในหัวใจของชายที่สูงศักดิ์
แต่ท่ามกลางความชื่นมื่นในค่ำคืนนี้ มีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นเหมย หญิงสาวในอาภรณ์เรียบง่ายยืนมองภาพเบื้องหน้าด้วยสายตาเลื่อนลอย มือของนางกำชายอาภรณ์แน่นราวกับต้องการยึดเหนี่ยวบางสิ่งเอาไว้ในใจ
ดวงตาของนางจับจ้องไปยังจวนโหวสถานที่ที่เคยเป็นเสมือนบ้านของนาง สถานที่ที่นางเคยฝากหัวใจ ฝากความหวัง และฝากทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับบุรุษเพียงผู้เดียว
นางเคยอยู่ข้างเขาในวันที่เขาไร้หนทาง เคยต่อสู้ฝ่าฟันไปด้วยกัน ยอมเอ่ยวาจาอ้อนวอนขุนนางผู้ทรงอำนาจ ยอมยื่นมือเปื้อนเลือดเพื่อเขา ไม่ว่าทุกข์หรือสุขก็เคียงข้างเสมอ
แต่วันนี้ นางกลับกลายเป็นเพียงผู้ที่ถูกลืมเลือน ทั้ง ๆ ที่เขาสัญญา ว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งกัน
นางยังจำได้ดี คำสัตย์ปฏิญาณที่เขาเคยกล่าวในคืนที่พายุโหมกระหน่ำ ในคืนที่เขายังเป็นเพียงชายหนุ่มผู้ไร้อำนาจและถูกรังเกียจเหยียดหยาม นางเคียงข้างเขาในทุกข์ยาก เป็นเงาที่คอยสนับสนุน เป็นมือที่ช่วยผลักดันให้เขาก้าวไปสู่ความยิ่งใหญ่
แต่เมื่อเขาขึ้นถึงจุดสูงสุดแล้ว เขากลับทอดทิ้งนางราวกับเป็นเพียงเศษฝุ่นในสายตา
นางเข้าใจแล้วที่ผ่านมานางเป็นเพียงสะพานที่เขาใช้ข้ามไปสู่ความสำเร็จ เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในกระดานที่หมดค่าแล้วก็ถูกผลักออกไป
หัวใจที่เคยอบอุ่นเย็นเยียบลงทุกขณะ นางไม่ได้ร้องไห้ ไม่มีน้ำตาสักหยดให้หลั่งริน เพราะเวลานี้น้ำตาไม่มีความหมายอีกต่อไป
คืนนี้ จะเป็นคืนสุดท้ายที่เขาและนางจะได้อยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน
หากจากเป็นไม่ได้ เช่นนั้น ก็ต้องจากตายกันไปเสียเถิด