อย่าให้กูร้าย (เล่ม ๑)

มาร์ชเลื่อนดู Fatebuuk ของน้องชายอยู่นานแล้ว
ไม่ได้หมายถึงวันนี้ แต่หมายถึงตลอดหลายปีมานี้
เดิมทีมาร์ชกับแม็กซ์เป็นพี่น้องที่ไม่ค่อยถูกกันนัก มาร์ชอายุมากกว่าแม็กซ์หลายปี ต้องคอยดูแลแม็กซ์แทนพ่อแม่ที่ไม่ค่อยจะรับผิดชอบ มาร์ชจึงกลายเป็นเหมือนแม่ ในแง่ที่บางทีก็จู้จี้จุกจิกเกินพอดี จนทะเลาะกับแม็กซ์บ่อย ๆ ไหนจะที่มาร์ชมีอะไรเหนือกว่าแม็กซ์จนใครก็ชม ยิ่งทำให้แม็กซ์รู้สึกถูกเปรียบเทียบ
และถึงมาร์ชจะพยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่เกินวัยอย่างไร แต่เด็กก็ยังเป็นเด็ก ถ้ามาถามตอนนี้มาร์ชก็จำไม่ได้แล้วว่าไปทะเลาะอะไรกับแม็กซ์ตอนที่แม็กซ์เข้ามหาวิทยาลัย รู้แค่หลังจากแม็กซ์ไปเรียนต่อต่างจังหวัด เธอก็ไปทำงานที่ต่างจังหวัด แล้วก็ไม่ได้พูดคุยกันอีกสักคำ
ทำได้เพียงส่อง Fatebuuk ว่าน้องชายยังสบายดี
คงต้องสบายอยู่แล้ว แฟนหล่อซะขนาดนี้
มาร์ชเผลอดูรูปแฟนหนุ่มของน้องชายที่เคยโพสต์ไว้ เธอเคยเห็นผู้ชายคนนี้มานานแล้ว และรายนั้นมองผ่านธอไป ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าคนแปลกหน้า เธอต่างหากที่เก็บคนแปลกหน้ามาชอบเป็นจริงเป็นจัง ก่อนจะอกหักทันทีที่รู้ว่า คนที่เธอเฝ้าฝันกลายเป็นน้องเขยไปซะแล้ว
ถึงเธอจะไม่ใช่คนดี แต่ก็ไม่ได้เลวพอจะแย่งแฟนน้องสักหน่อย อย่างไรเธอก็รักน้อง สายสัมพันธ์คงตัดกันไม่ขาด เดี๋ยวเธอจะลองแอด Fatebuuk ไปคุยหน่อยดีกว่า ตอนนี้เธอมีพร้อมทุกอย่างแล้ว มีเงินพอจะซื้อของที่น้องอยากได้ พาน้องไปเที่ยวที่น้องอยากเที่ยว ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินด้วยกัน แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมากัน
"ไงอีเกรซ?"
"ฮัลโหล มาร์ช มึง" เกรซ เพื่อนบ้านสมัยเด็กของมาร์ชโทรศัพท์มา ความจริงเมื่อก่อนเกรซก็สนิททั้งกับมาร์ชและแม็กซ์ แต่ก็มาแตกหักกับแม็กซ์จนมองหน้ากันไม่ติด ส่วนกับเธอไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่พอโตขึ้นต่างคนต่างทำงาน แยกย้ายกันไปมีสังคมใหม่ ๆ จึงไม่ค่อยได้คุย
"อย่าทำเสียงเศร้าดิ ใจคอกูไม่ดี หนุ่มที่เล็งไว้ไม่ปัดขวาไม่ต้องมาดรามา แล้วถ้าจะกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าก็ยิ่งไม่ต้องมาเพราะกูไม่รับจบกินอาหารหมา" มาร์ชดักคอแต่ก็หวังลึก ๆ ว่าจะเป็นเรื่องไร้สาระ ที่เล่ามาแล้วจะด่ากันขำกันได้ แต่เกรซไม่ขำด้วย ซ้ำยังสะอึกสะอื้นจนน่ากลัว
"อี มะ ตาย..."
"อะไร? มึงพูดอะไร?"
"อึก ตาย"
"ใครตาย? มึงพูดจาให้รู้เรื่องได้ปะ?"
"อีแม็กซ์ตายแล้ว"
"มึงว่าอะไรนะ?" มาร์ชหูวิ้งไปชั่วขณะ ไม่จริง น้องชายเธอตายแล้วเหรอ เกิดอะไรขึ้น แม็กซ์เป็นคนสุขภาพแข็งแรง ไม่ได้เป็นคนเกเรที่จะใช้ชีวิตโลดโผน มาร์ชตั้งตัวไม่ถูก มันไม่จริง มันเป็นไปไม่ได้ น้องชายเธอจะตายได้อย่างไร มาร์ชเหมือนมีก้อนแข็งมาจุกอยู่ที่คอ
"อีแม็กซ์ตายแล้วมึง กูขอโทษ"
"อีเกรซ กูไม่ขำนะเว้ย มึงเล่นอะไรก็ให้มันรู้เรื่องบ้าง มึงยะ อย่าล้ำเส้นนะเว้ย เรื่องความเป็นความตาย" มาร์ชด่าไปอย่างนั้น แต่เธอหวังว่าเกรซจะเฉลยว่าล้อเล่น ถ้าเกรซล้อเล่น นอกจากเธอจะไม่ด่า เธอจะกราบงาม ๆ เป็นการขอบคุณ ทว่า เกรซกลับร้องไห้ดังขึ้นกว่าเก่า
"กูก็อยากล้อเล่น แต่อีแม็กซ์ตายแล้วจริง ๆ มึง"
"ตายได้ไง?"
"เขาบอกว่ามันไปฉี่แล้วลื่นล้มตายในคุกน่ะ"
________________________________________
เรื่องนี้เป็นแนววายแก้แค้นนะครับ
คู่พระเอกนายเอกคือ เจสัน X มาร์ช ประเทศในเรื่องเป็นประเทศสมมติ กฎหมายในเรื่องก็เป็นสิ่งที่ถูกสมมติขึ้นมา ทุกอย่างที่ผมเขียนต่อไปนี้เป็นเรื่องแต่ง เพราะประเทศที่มีอยู่จริงบนโลกนี้มีแต่เรื่องราวดี ๆ ผู้คนรักกันให้เกียรติกัน ไม่มีที่จะมาฆ่ากันแบบในนิยายผมครับ