ทฤษฎีหนีรัก

"เอสเปรสโซ่ ดับเบิลช็อต ร้อน หนึ่งแก้วครับ"
วิมลมองหน้าลูกค้าประจำตรงหน้าแล้วเลิกคิ้ว "ดื่มอะไรแรงจัง วันนี้มีอะไรหรือคะ?"
"อยากชวนคุณไปกินข้าวค่ำด้วยกันน่ะ"
"ยุ่งอะไรด้วยคะ" วิมลตอบเสียงเรียบขณะชงกาแฟต่อ
"ก็นึกว่าคุณจะตอบว่ากินข้าวกับแฟนซะอีก"
"ไม่มีแฟนค่ะ แฟนจำไม่ได้แล้ว" วิมลเหลือบมองไปที่ณัฐซึ่งกำลังยืนคุยกับลูกค้าอีกคน สายตาของเธอหยุดอยู่ที่แผ่นหลังกว้างใต้เสื้อเชิ้ตบาง
"แอบมองเจ้าของร้านอีกแล้ว!"
"หุบปาก! อย่ามาพูดเสียงดัง" วิมลกระซิบด้วยสีหน้าตกใจ
"...."

"ไม่ต้องรอหรอกครับ ร้านปิดแล้ว" ณัฐพูดโดยไม่หันมา
"มีปัญหาอะไรคะท่านเจ้าของร้าน"
ณัฐชะงัก เสียงนั้น... เขาหันกลับมา "วิมล?"
"...."
"คืนนั้น... ผมไม่เคยลืมเลย" มือของณัฐสั่นเล็กน้อย "ความรู้สึกของเรา... ทุกสัมผัส..."
"แต่คุณจากไป" วิมลกระซิบ เสียงแหบพร่า ร่างกายเธอร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีที่นึกถึงภาพในห้องนอนเมื่อสองปีก่อน
"กลับมาเริ่มต้นใหม่ด้วยกันเถอะนะ ผมยอมแพ้แล้ว" ณัฐยื่นมือออกไป ใกล้เข้ามาจนรู้สึกถึงไออุ่นจากร่างกาย
เสียงเคาะประตูร้านดังขึ้น (บ๊อก ๆ)
"พลภัทร?" ทั้งคู่หันไปมองพร้อมกัน

เมื่อร่างกายยังจดจำทุกสัมผัส แม้ใจจะพยายามลืมเลือน
นิยายที่จะทำให้คุณสั่นสะท้านด้วยอารมณ์ร้อนแรงและความต้องการที่ถูกเก็บกด เหมือนรสกาแฟที่เข้มข้นจนทิ้งรสชาติให้นึกถึงไม่รู้ลืม
##เนื้อหาสำหรับผู้อ่านที่มีวุฒิภาวะ