บูรพาล่อฟ้า

'คำโปรย'
ฟ้ารุ่งพูดได้แบบเต็มปากเต็มคำว่าบูรพาเป็นผู้ชายนิสัยเสียจนเกินเยียวยา

---------------

พระเอกเรื่องนี้ 'ไม่มีนอกกายนอกใจ' แน่นอนค่ะ ถึงพี่จะร้ายหรือปากหมาแค่ไหนก็รักเธอขาน้องฟ้าแค่คนเดียวเท่านั้น! ใครชอบพระเอกคลั่งรัก ขี้หึง ขี้หวง ขอเรียนเชิญ (ส่งสายตาเชิญชวน)

---------------

*ตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ*

"ชื่อฟ้าเหรอ"

"ชื่อฟ้ารุ่งค่ะ" เธอแนะนำตัวอีกครั้ง สงสัยตอนที่พ่อของเขาแนะนำชื่อของเธอ เขาคงไม่ได้ตั้งใจฟังละมั้ง

"ชื่อไม่เห็นจะเหมาะกับตัว อย่างเธอควรชื่อฟ้ามืดหรือฟ้าครึ้มมากกว่า เวลามองเธอแล้วมันหดหู่ชะมัด" คนถูกว่ายืนเฉย ไม่โต้ตอบกลับ ส่วนคนปากเสียพอพูดจบแล้วก็หันหลังเดินกลับเข้าห้องนอนของตนเองไปอย่างไม่รู้สึกรู้สา ฟ้ารุ่งมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยแววตาวูบไหวเพียงเสี้ยววินาที ก่อนจะกลับมาราบเรียบดังเดิม

"...ฟ้ามืดหรือฟ้าครึ้มอย่างนั้นเหรอ" เธอพึมพำกับตัวเองเสียงค่อย พลางคิดถึงคำพูดที่เพิ่งได้ฟัง

สิ่งที่ฟ้ารุ่งได้เรียนรู้อีกอย่างหนึ่งหลังจากย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ก็คือคุณลุงบวรเดชมีลูกชายที่ใจร้ายและปากร้ายที่สุด!
.
.
.

เวลาต่อมาคนที่เคยใจร้ายก็เปลี่ยนไป

"ฉันรู้ว่าชีวิตของเธอมันไม่ง่ายเลยสักนิด แต่ฉันสัญญาว่าหลังจากนี้ฉันจะทำให้เธอรู้เองว่าความสุขมันเป็นยังไง" มือใหญ่จับใบหน้าของเธอให้เงยขึ้นมองสบดวงตาคู่คมที่แสดงถึงความมุ่งมั่นและลึกล้ำ

"ใครจะไม่รักเธอก็ช่าง... ฉันรักเธอเอง"


///

*** นักอ่านที่ใช้ IOS ซื้อผ่านเว็บไซต์ราคาถูกกว่าค่ะ***

ถ้าอ่านแล้วชอบ อ่านแล้วโดนใจ ฝากกดหัวใจให้นักเขียนตัวเล็ก ๆ คนนี้ด้วยนะคะ (มองด้วยสายตาออดอ้อน)

ขอบคุณนักอ่านที่สนับสนุน ไว้เจอกันใหม่เรื่องหน้าค่ะ^^