เกิดใหม่อีกทีก็โดนขี่ซะแล้ว

นิล ไม่เคยคิดเลยว่าการอดหลับอดนอนนั่งปั่นรายงานเรื่อง บทวิเคราะห์ตัวละครในพระอภัยมณี ที่ต้องส่งในคาบวรรณคดีไทย จะพาเขามาไกลถึงขนาดนี้...
ขณะที่เลื่อนสายตามองไปยังหน้าปกหนังสือซึ่งมีรูปตัวละครชื่อดังนั่งขี่หลังม้าหน้าตาประหลาด นิ้วมือก็พิมพ์ลงบนแป้นคีย์บอร์ด
...สรุปแล้วสุดสาครเป็นตัวละครเด็กที่น่ารำคาญ...
เขาชะงักไปหนึ่งวิ มองประโยคสุดท้ายที่เพิ่งพิมพ์ลงไปอย่างเบลอ ๆ เพราะคิดอะไรไม่ออก สุดสาครก็เป็นแค่เด็กน้อยที่ขาดความอบอุ่นจากพ่อ จะให้ลงความเห็นว่าอะไร ก่อนจะยักไหล่แล้วคิดว่า ช่างเถอะ! ของีบพักแป๊บนึง เดี๋ยวค่อยมาแก้ก็ได้
แต่ใครจะคิดว่าแค่เผลอฟุบหลับไปพอลืมตาขึ้นมาอีกที ตัวเองก็ลอยคออยู่กลางทะเลเสียแล้ว!?
ยังไม่ทันตั้งตัว เสียงใส ๆ ก็ดังขึ้นข้างหู "ไปกันเถอะพี่ม้านิลมังกร!"
ตุบ!
สุดสาครตัวเป็น ๆ กระโดดขึ้นหลังเขา พร้อมตบแผ่นหลังเบา ๆ อย่างตื่นเต้น
เวรกรรม...เกิดเป็นตัวประกอบยังพอทน แต่บทนี้มันไม่ใช่คนด้วยซ้ำ!!