ตรงที่หัวใจยิ่งไหวหวั่น

โปรย:
'เธอ' ทำให้หัวใจเขาหวั่นไหว รักแรกเห็นในความทรงจำที่อยากสานต่อสู่รักปัจจุบันที่เขารอคอย
แม้จะต้องจู่โจมความอ่อนไหวเพื่อให้เธอยอมเปิดใจให้เขาสักครั้ง เขาก็อยากใช้หัวใจนำทางไป!

======================

ในที่สุดเขาก็คว้าเธอเข้ามากอด จับศีรษะเธอ กดคางเธอลงกับบ่าตัวเอง
เหมือนได้คลายปมในใจ หญิงสาวพลันร้องไห้โฮทันที มือเธอโอบกอดเอวคุณานนท์แน่น

กลัวว่าถ้าปล่อยเขา...เธอจะเสียเขาไปอีกครั้ง

อยู่อย่างนั้นนานหลายนาที หญิงสาวก็คลายความเศร้า เขาดันตัวเธอออก
ใช้สองนิ้วโป้งปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียน

"ผมทำให้พี่ไนล์เสียใจบ่อย ๆ ผม..."เขากล้ำกลืนก้อนเจ็บลงคอ
"ต่อไปนี้ผมจะรับผิดชอบสิ่งที่เคยทำไว้กับพี่ทั้งหมด"

"นายโกหก นายหนีฉันไป"

"ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า ผมมันขี้แพ้เอง" ณลันชกเข้าไปที่เอวเขาทีเล่นทีจริง
"ไม่มีวันไหนที่ผมไม่เคยคิดถึงพี่เลย"

"เชื่อก็บ้าแล้ว ตั้งหกปีเลยนะที่นายหายเงียบ"

"ผมต้องดูแลตัวเองก่อนที่จะดูแลพี่ครับ"

เขากระชับกอดเธอหนัก ๆ อีกหลายนาที พลางลูบแผ่นหลังณลันแผ่วเบา ปล่อยเธอร้องไห้ระบายความคับแค้น
พอได้กอดเธอก็ยิ่งรู้ตัวเองว่าถวิลหาเธอมากแค่ไหน ยามห่างไกลกัน ความคิดถึงทรมานกว่าที่ใคร ๆ จินตนาการออก

หกปีที่เขาทำตามเงื่อนไขพี่สาวและเฉือนใจตัวเองซ้ำทุกวัน เขาใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ ถูกควบคุมเหมือนถูกขังเรือนจำ

"ผมทรมานมาก พี่ไนล์ไม่รู้หรอก" แล้วก็ก็สะอื้นตัวโยน ณลันตกใจแรง "แคมป์"

"ผมอยากอยู่กับพี่ไนล์คนเดียว" เธอกอดเขาแน่น

======================
-สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗
-เนื้อหาทั้งหมดในเรื่องเป็นสิ่งสมมุติขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง
-ชื่อตัวละครและบางสถานที่เกิดขึ้นจากผุู้แต่ง หากไปพ้องกับผู้ใดโดยไม่ได้ตั้งใจ ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้
-เยาวชนโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพย์เนื้อหา
-โปรดกดโหลดตัวอย่าง ทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนิยาย