ยอดปรารถนา

วิชยุตม์ นึกเกลียดชังหล่อนตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้า...หล่อนมันก็เมียน้อยของพี่ชายเขา! มีสิทธิ์อะไรที่จะเผยอหน้ามาท้าทายเขาแบบนี้...พิรฏา คือศัตรูตัวฉกาจที่เขาจะปล่อยให้หล่อนท้าทายเขาต่อไปอีกไม่ได้!


ในตอนนี้...ความปรารถนาเดียวของเขา...คือทำยังไงก็ได้ให้ศัตรูรู้สึกเจ็บร้อนแทบด่าวดิ้น!



พิรฏา กลับมาพร้อมกับความแค้นแน่นอก หล่อนยอมรับสถานะ 'ม่าย' ของหลานสาวคนเดียวอย่างเต็มอกเต็มใจพร้อมกับเริ่มวางแผนเพื่อทำลายผู้ชายคนนั้นให้เขาเจ็บร้อนเหมือนที่หล่อนเจ็บ! ให้เขาตายเหมือนที่ 'ฆ่า' พี่สาวของหล่อนจนตาย ทว่า...แผนการของหล่อนกลับต้องชะงักเมื่อเจอกับเขา...วิชยุต ผู้ชายที่ตามทำลายล้างแผนการของหล่อนอย่างหน้าด้านๆทั้งๆที่พี่ชายของเขาต่างหากคือคนผิด! แต่พิรฏาก็ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น!

ในตอนนี้...ความปรารถนาเดียวของเธอก็คือ....ต้องให้วิชญะตายตกตามพี่สาวเธอเป็นการชดใช้! ต่อให้วิชยุตจะคอยขัดขวางอยู่ก็ตาม!




“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะวิชยุตม์ ปล่อย!” วิชยุตม์ยอมปล่อยมือออกจากปากเธอเมื่อเขากึ่งลากกึ่งกระชากร่างเธอขึ้นบันไดบ้านเขามา จนมาถึงห้องแรกทางซ้ายมือชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้าไปทันที แล้วผลักร่างหญิงสาวเต็มแรงให้เข้าไปในห้อง ส่วนตัวเขาก็ตามมาติดๆ

พิรฏาถอยกรูด เริ่มตระหนักถึงภัยอันตรายระหว่างชายหญิง...แล้วมันก็เป็นสิ่งที่เธอไม่คิดว่าวิชยุตม์จะทำ!


“ปล่อย! อื้อ...บอกให้ปล่อย” หญิงสาวตะโกนดังลั่น เมื่อไอ้ปีศาจร้ายก้าวเข้ามาคว้าตะครุบร่างเธอไว้ได้ จัดการโยนเธอลงบนเตียงกว้างจนหญิงสาวกระเด้งกระดอน ร่างบางรู้สึกจุกแอกยิ่งกว่าเดิมเมื่อร่างหนานั้นกระโจนตามมา หญิงสาวทั้งดิ้นรนและผลักร่างสูงนั้นให้ถอยห่างแต่ไม่เป็นผล


“ปล่อยให้โง่...” วิชยุตม์พูดเสียงเหี้ยม แสยะยิ้มกว้าง “วันนี้แหละฉันจะได้รู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอมันมีดีแค่ไหนพี่ชายฉันถึงได้หลงไหลนักหนา” พูดจบใบหน้าคมคายก็ฉกวูบหมายจะประทับตราพิสูจน์ความหอมหวานของแม่ม่ายสาวที่ทำให้พี่ชายเขาติดอกติดใจนักหนาที่ริมฝีปากสีระเรื่อของอีกฝ่าย แต่คนตื่นตระหนักก็รีบเบี่ยงศีรษะหลบ ทำเอาริมฝีปากร้อนๆของชายหนุ่มพลาดจากเป้าหมาย แต่ก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังนักเพราะชายหนุ่มก็เปลี่ยนมาประทับริมฝีปากร้อนๆลงบนซอกคออ่อนหอมกรุ่นของหญิงสาว จมูกโด่งคมซุกไซ้อย่างหยาบคาย แต่คนโดนสัมผัสขนลุกเกรียวด้วยความรังเกียจ พยายามดิ้นรนให้ตัวเองหลุดพ้น ปากก็พร่ำขอร้องไม่ให้อีกฝ่ายทำอะไรเธอ


บัดนี้หญิงสาวไม่สนใจแล้วว่าเธอเกลียดวิชยุตม์แค่ไหน...เคยลำพองว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีวันเอาชนะเธอได้ แต่เธอเพิ่งรู้...แค่เขาเกิดมาเป็นผู้ชาย เธอก็แพ้แล้ว...เธอแพ้ด้วยกำลัง และประมาท ไม่คิดว่าเขาจะเล่นวิธีเลวๆแบบนี้


“ไม่นะวิชยุตม์..ไม่!”


“ไม่อะไร ไม่ปฏิเสธเหรอ...” วิชยุตม์พึมพำกับซอกคอหอมกรุ่น หัวเราะในลำคออย่างถูกอกถูกใจนัก มิน่าพี่ชายเขาถึงได้หลงเธอหัวปักหัวปำ ก็ดูทำท่าเข้าสิ ทำเหมือนไม่เคยถูกมือผู้ชายมาก่อนอย่างนั้นแหละ ถ้าไม่เคยรู้ว่ามีลูกมาก่อน กับเห็นนัวเนียกับพี่เขาบนเตียงกับตาวิชยุตม์ก็อยากจะเชื่อเหมือนกัน “เอาน่า ฉันขอลองแค่ครั้งเดียวแล้วรับรองว่าจะจ่ายให้คุ้ม!”


ชายหนุ่มพูดอย่างย่ามใจ ร่างเล็กๆที่สั่นเทาทำให้เขาหึกเหิม...รู้สึกว่าตนเองมีชัยชนะเหนือเธอแล้วจริงๆ ด้วยการปะทะกันแต่ละครั้ง เขารู้สึกอยู่เสมอว่า...เขาเอาชนะเจ้าหล่อนไม่ได้เสียที


แต่วันนี้แหละ...วิชยุตม์นึกอย่างลำพอง


เขาจะทำลายเธอให้สิ้นซาก! จะย้ำรอยทุกสัมผัสให้ได้รู้ว่าอย่าคิดมาลองดีกับคนอย่างเขาอีก!