หนูดื้อพี่ก็รัก

“จะกู้เงินใช่ไหม?”
“...” คนมาหยิบยืมเงินจากเขาด้วยตัวเปล่าๆ พยักหน้าหงึกๆ น้ำตาใสๆ ขังคลอวิบวับในหน่วยตา ยิ่งทำให้ดวงตาคู่กลมโตเป็นประกาย ชวนให้คนเห็นยิ่งรู้สึกใจหวิวอย่างช่วยไม่ได้ อยากโอ๋เด็กน้อยจะแย่ แต่กลัวทำน้องตกใจนี่นา อยากโอ๋หนูมะลิจังเลย...
“มีอะไรมาจำนำหรือเปล่า?” เจ้าหนี้หน้าเลือดที่ใจเหลวตั้งแต่เห็นหน้าสาว ถามออกไปเสียงอ่อนตามขั้นตอน
“???” ลูกน้องรอบตัวได้ยินก็พากันเลิกคิ้วหวือ เหลือบตามองหน้ากันเงียบๆ ดูลูกพี่เจรจาคุยกับเด็กสาว ที่น้ำตาจะหยดแหล่มิหยดแหล่อยู่ต่อหน้า ยังทำขรึมใส่เขาได้ลงคอ น้องมะลิจะร้องไห้อยู่แล้วนั่น
“...” สาวน้อยที่จนกรอบ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่เหลืออะไรมาจำนำได้ ขี่รถจักรยานเก่าๆ บากหน้ามาที่บ้านหลังใหญ่โต ซึ่งเคยตามยายมาเมื่อครั้งก่อน เพราะเดือดร้อนเรื่องเงิน เวลานี้ยายป่วยหนักที่บ้านไม่เหลือเงินพอจะซื้อข้าวซื้อยา อยากพายายไปหาหมอ เลยยอมอายมาขอยืมเงินเจ้าหนี้เพิ่ม ของเก่าก็ไม่มีปัญญาชดใช้ เธอมาแต่ตัวอย่างอับจนหนทาง สภาพเธอแบบนี้ เขายังกล้าคิดว่าเธอจะมีอะไรมาจำนำไว้ให้ได้อีกกัน
ดวงตาคู่โตที่จ้องเขาอยู่ตรงหน้า ตอบแทนโดยไม่ต้องพูด ทำเอาคนตัวโตยิ่งใจอ่อน เห็นแล้วก็ยิ่งสงสารหนักกว่าเดิม แต่เขาก็ไม่อยากเสียระบบไปมากกว่านี้แล้ว เลยบอกออกไปว่า
“เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา อยากได้สักเท่าไหร่ล่ะ...ถ้ายังไงก็หาอะไรมาจำนำไว้ก่อนได้ แล้วจะให้เงินไป ดีไหม?” พูดไปเห็นเด็กน้อยทำหน้าเสียขึ้นทันที เขาก็หยุดพูดแล้วเหล่ตามองไปทางลูกน้องที่ยืนสงบปากสงบคำ ปล่อยให้เขาพูดจาทำร้ายจิตใจเด็กน่าสงสาร ที่ยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า แบบอยากขอความเห็นโดยไม่ต้องพูด ว่าเขาพูดอะไรผิด ถึงได้ทำสาวหน้าซีดลงกว่าเดิม
“คุณธีพูดอะไรแบบนั้นเล่า? ทั้งบ้านทั้งที่ดิน ทั้งหมดที่น้องมะลิมี ลูกพี่ยึดไปหมดแล้ว ข้าวของในบ้านยายบัว ที่พอมีราคาโดนลูกชายเขาเอาไปขายแลกเหล้าจนไม่เหลือ น้องมะลิเขาจะเหลืออะไรมาจำนำด้วยได้อีก?”
ลูกน้องที่รู้ใจนาย กระซิบเสียงไม่เบานักหรอก คนจนกรอบได้ยินหมดทุกคำ มองหน้าเจ้าหนี้หนุ่มตัวโตๆ ก็เห็นเขาฟังไปคิ้วกระตุกไปอย่างคิดหนัก กับความยากไร้ของเธอ ยิ่งกว่าจนกรอบจริงๆ ด้วย
“...” เจ้าของเงินที่จะปล่อยกู้ให้หยิบยืม เลยถอนใจอย่างหงุดหงิดกลัดกลุ้ม เหล่ตามองจักรยานแม่บ้านเก่าๆ สีถลอกสนิมกินที่สาวน้อยขี่มา แล้วตัดสินใจพูดไปอย่างไม่ทันได้คิดหน้าคิดหลังให้ดีว่า
“งั้นก็...ถ้าไม่มีอะไรมาจำนำจริงๆ ก็เอาไอ้ที่นั่งทับอยู่นั่นน่ะ มาจำไว้ก่อนก็ได้”
“???”
“!!!”
คนตัวโตหน้าตาขรึมดุ พูดมาชัดเจนเสียงดังฟังชัดขนาดนั้น ทำเอาเด็กสาวตกใจจนหน้าถอดสี เสียวท้องน้อยวูบไปเลย หุบขาหนีบขาแทบไม่ทัน เพราะคิดไปไกลแล้ว ว่าชายหนุ่มหน้านิ่งตัวโตหมายถึงอะไร ที่ให้เอามาจำไว้ได้...
เขาหมายถึง...จริงหรือ?
เด็กสาวที่หน้าซีดเซียวรีบก้มหน้า หลุบตามองจ้องหว่างขาตัวเองแทบไม่ทัน
นี่...เขาคงไม่ได้หมายถึง ให้เธอเอาตัวเองมาจำนำขัดดอกหรอกใช่ไหม ก็ไอ้ที่เธอนั่งทับไว้ มีอยู่อันเดียวเลย คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้วจริงๆ นะ นอกจาก...ฮือ...
“!!!” ลูกน้องที่รีๆ รอๆ ยืนมองห่างๆ แต่ได้ยินที่เจ้านายพูดชัดเจน อย่างนายยิ่งและนายยอดพากันอึ้ง สำลักน้ำลายและลมหายใจตัวเองกันหน้าตาเหลือก ส่วนเจ้าไม้ที่ยืนอยู่ข้างๆ กับเจ้านายหนุ่ม ถึงกับอ้าปากค้างเหวอไปเรียบร้อยแล้ว ตอนหันไปมองหน้าคนพูด แล้วเห็นว่าคุณธียังนิ่งสงบ ไร้ความละอายใจสุดๆ
เด็กหนุ่มอย่างไม้เห็นแบบนั้น ก็อดจะเบนสายตัวเอง มองตามไปทางเด็กสาว ที่ทำหน้าเหวอเหมือนตกใจ รีบหนีบขาตัวเองแน่นขนาดนั้นแล้ว กับความตรงไปตรงมาของเจ้านายเขา
ลูกพี่ของพวกเขาก็ ชัดเจนไปมาก ตรงเกิ๊น
นี่คือจะเอาแบบนี้เลยอ่อ?