สตรีปากแซ่บทะลุมิติไปเปิดร้านส้มตำ

เมื่อเมาแล้วบ่นอยากขายส้มตำต่อหน้าศาลเก่าผุพัง ใครจะคิดว่าฟ้าดินจะนำพาให้ทะลุมิติมาสู่ยุคจีนโบราณพร้อมองครักษ์สุดกวน เมื่อคนที่นี่ไม่รู้จักส้มตำรสจัดจ้าน ถิงถิงจึงต้องงัดทุกเคล็ดลับเด็ดเพื่อให้ส้มตำเป็นที่ยอมรับ

"แล้ว... แล้วฉันจะทำยังไงดี" เธอถามอย่างสิ้นหวัง

"เจ้าก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ" ไห่เทาเอ่ย "ข้าจะคอยอยู่ข้างเจ้า คุ้มครองเจ้า และแน่นอน... เจ้าไม่มีทางเปิดร้านส้มตำแข่งกับใครอีกแล้ว"

"ห๊ะ...ทำไมคะ"

"เพราะที่นี่ ไม่มีใครรู้จักส้มตำ" ไห่เทาหัวเราะหึๆ

ถิงถิงอ้าปากค้าง เธอทะลุมิติมาในโลกที่ไม่มีส้มตำงั้นหรือ

"โลกนี้ไม่มีส้มตำได้ยังไง"

เสียงร้องของถิงถิงดังก้องไปทั่วป่า เธอแทบจะล้มทั้งยืน หัวใจสั่นไหวราวกับฟ้าผ่ากลางอก โลกที่ไม่มีส้มตำจะเป็นโลกที่มีความสุขได้อย่างไรกัน

ไห่เทายืนกอดอกมองเธอด้วยแววตาอ่านไม่ออก "แน่นอนว่าไม่มี นี่คือดินแดนต้าหยาง ไม่ใช่แคว้นสมัยใหม่ที่เจ้าจากมา อาหารส่วนใหญ่ที่นี่เป็นข้าวต้ม ซุปข้น หรือเนื้ออบสมุนไพร จะมีที่ไหนขายส้มตำเหมือนที่เจ้าทำ"

"ไม่ได้! ฉันอยู่ไม่ได้แน่...โลกนี้ต้องมีส้มตำ!"

ถิงถิงกัดฟันแน่นมือกำหมัดราวกับนักรบผู้ไม่ยอมแพ้ เธอเงยหน้าขึ้นประกาศต่อสวรรค์ "ฉันจะเป็นคนทำให้ที่แห่งนี้รู้จักส้มตำเอง"