คลั่งรักแม่หมอสะกดใจ

คำโปรย

พักพิงหญิงสาวที่ไม่เคยเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ ทั้งยังลบหลู่ดูหมิ่นมาตลอด กลับถูกคุณไสยมนตร์ดำเล่นงานจนมีสภาพที่แทบไม่เป็นผู้เป็นคน

แล้วใครกันที่เป็นคนทำร้ายเธอ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การที่เธอจะรู้ได้ว่าใครเป็นคนทำ ก็ต้องมีชีวิตรอดให้ได้ก่อน โดนเสียสาหัสขนาดนี้ เธอจะรอดพ้นจากเวทมนตร์ดำไปได้ไหมนะ

**** *****

พักพิงแอบคิดในใจว่าเธอน่าจะเจอกับผีนางไม้เข้าแล้ว พอคิดว่าอีกฝ่ายเป็นผี หญิงสาวก็ผลักร่างนั้นออกไปด้วยเรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิด และหันหลังจะวิ่งหนีอีกครั้ง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายรั้งเอวบางไว้ได้เช่นเคย

"ปล่อยฉันนะ ฉันกลัวแล้ว อย่ามาตามหลอกหลอนฉันอีกเลย ฉันกลัวแล้ว"

".........."

จันทร์งามพูดไม่ออกตั้งแต่โตมาใคร ๆ ต่างก็บอกว่าเธอนั้นงดงามราวกับเทพธิดานางฟ้า หญิงสาวคนนี้เป็นคนแรกที่คิดว่าเธอเป็นผี

"นี่เธอคิดว่าฉันเป็นผีเหรอ"

จันทร์งามถามพร้อมกับแววตาที่เต็มไปด้วยความขบขันและรอยยิ้มบาง ๆ

พักพิงหยุดดิ้นรนทันที และหันขวับไปมองคนตัวสูงกว่าอย่างระแวง

"ก็ไม่ใช่ว่าเธอเป็นผีนางไม้เหรอ"

"ฮะ!!ผีนางไม้อย่างนั้นเหรอ เธอดูละครมากไปหรือเปล่า"

"ทะเธอ...ไม่ใช่ผีแน่นะ"

พักพิงยังคงระแวง แม้จะเห็นว่าอีกฝ่ายตัวนิ่มและอุ่นมาก แต่คิดว่าผีย่อมทำได้ทุกอย่างรวมถึงแปลงกายเป็นคนด้วย ดังเช่นในหนังที่เคยดูมา แม้จะยังไม่เคยเจอผีแปลงกายสวย ๆ เหมือนอย่างตอนนี้มาก่อนก็ตาม

จันทร์งามไม่ตอบ แต่ดึงมือเล็กของพักพิงมาวางไว้บนหน้าอกด้านซ้ายของเธอ พร้อมกับจ้องลึกเข้าไปดวงตากลมโตแต่แห้งผากนั้น พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และรอยยิ้มบาง

พักพิงอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นตึกตัก ผ่านเนินอกอวบนั้น พลัน!ผิวแก้มที่ซีดเซียว ก็ค่อย ๆ ปรากฏเป็นสีเลือดฝาดขึ้นจาง ๆ เธอรีบดึงมือกลับมา ก่อนที่จะขยับตัวออกห่าง เมื่อนึกได้ว่าสภาพหน้าตาและรูปร่างของเธอตอนนี้มันโทรมราวซากศพในความคิดของเธอ จึงหันหลังก้มหน้าลงด้วยความอาย

"ผีที่ไหนจะมีหัวใจเต้นแบบนี้กันเล่า"