ฮูหยินนอกสายตาของท่านแม่ทัพ

หลังจากดูแลสามีที่พิการต้องนั่งรถเข็นที่หลู้เหม่ยหลินจำต้องมาแต่งงานกับเขาแทนน้องสาวของนางมาเมื่อสองปีก่อน จนเมื่อเขาหายดี เจ้าของเขาก็กลับมาทวงคืน แต่ที่น่าเจ็บปวดใจคือสามีที่เคยพิการของข้ากลับเลือกน้องสาวที่ไม่ยอมแต่งงานกับเขาเพราะเขาพิการ และครอบครัวของข้าก็สนับสนุนให้พวกเขาได้แต่งงานกัน เพราะอดีตพวกเขาเคยเป็นคนรักกันและถึงกับหมั้นหมายกันแล้ว แต่เมื่อบุรุษต้องกลายเป็นคนพิการไร้อนาคต น้องสาวของข้าก็หาเรื่องบ่ายเบี่ยงการแต่งงาน ส่วนข้าหญิงโง่งมที่ทำดีแทบตายเขาก็ยังคงไม่รัก และไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเช่นเดิม …..

ตัวอย่างเนื้อเรื่องบางส่วน

บัดนี้ทางสะดวกแล้ว เพียงเขาจรดพู่กันลงนามในกระดาษแผ่นนั้น ในหนังสือหย่าที่สตรีนางนั้นได้ลงนามเอาไว้แล้ว เขาเห็นลายมือของนางอย่างชัดเจน เห็นเด่นชัดยิ่งกว่าตัวอักษรที่เขียนบรรยายเอาไว้ในหนังสือหย่านั่นเสียอีก เพียงเขาจรดปลายพู่กันลงนามในกระดาษแผ่นนี้ หนังสือหย่าระหว่างเขากับนางก็เป็นอันว่าสมบูรณ์ สถานะสามีภรรยาของเขากับนางที่ลุ่มๆดอนๆ กันมาเกือบจะร่วมปีก็เป็นอันสิ้นสุดลงอย่างเด็ดขาด

เพียงแต่ว่าบัดนี้แขนของเขามันไม่มีแรงเอาเสียเลย ไม่มีแรงที่จะยกพู่กันจรดลายมือลงไปในกระดาษแผ่นนั้น แม้แต่แรงจะร้องเรียกสาวใช้ให้ไปหยิบพู่กันกับที่ฝนหมึกมาให้กับเขาที่ในห้องนีี้เขาก็ไม่มี แม่ทัพหนุ่มยังนั่งนิ่งเงียบอยู่บนเเก้าอี้ตัวเดิม