คนโปรดหัสดิน

ก๊อก ๆ ๆ
"อะไรอีกวะเนี่ย" เขารู้สึกหงุดหงิดเล็ก ๆ ที่ถูกขัดขวางการพักผ่อน แต่ก็เดินไปเปิดประตูให้กับคนที่อยู่ด้านนอก
"กูนอนด้วยได้มั้ย" สีเทียนกวาดสายตาดูคนที่พึ่งจะพูดเมื่อครู่แล้วปิดประตูแต่ถูกเขาขวางเอาไว้ก่อน
"เทียน มึงฟังก่อน คือห้องกูแอร์มันเสีย มันร้อนเกินน่ะพัดลมก็เปิดไม่ได้ ถ้ากูนอนร้อน ๆ แล้วหอบกูขึ้นมาอีกจะแย่เอา แถมแผลที่แก้มก็ทั้งช้ำทั้งบวม กูกลัวจะต้องพักหลายวัน แบบนี้กูจะไปมหาลัยไม่ได้..." ฮันยกสารพัดเหตุผลมาอธิบาย
"พูดขนาดนี้ถ้ากูไม่ให้นอนก็เป็นคนบาปเลยสิ!" สีเทียนเหนื่อยหน่ายใจแต่ก็ไม่มีทางเลือก
"โน่น มึงไปนอนตรงโน้น" สีเทียนชี้ไปที่มุมที่พอจะว่างระหว่างเตียงกับโต๊ะอ่านหนังสือ เจ้าตัวทำหน้ามุ่ยทันทีราวกับผิดหวังที่ไม่ได้นอนบนเตียงเดียวกับเขา "หรือจะไม่นอนก็แล้วแต่นะ"
"นอน ๆ กูไปเอาหมอนกับผ้าห่มแป๊บนึง"