หลี่เลี่ยงเฟิง หญิงหม้ายแห่งหมู่บ้านถูซาน

“ข้าขอถามท่านสักหน่อย ถ้าหากข้าตอบโต้ชายาเอกของท่านกลับ ท่านจะอยู่ข้างใคร”
เลี่ยงเฟิงพูดถาม บรรยากาศรอบตัวของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
“อยู่ข้างคนถูกต้อง”
“แต่ท่านไม่เคยอยู่ข้างถี่หลัน ทั้งที่นางโดนกระทำมาขนาดนั้นแล้ว แต่ท่านกลับไม่ทำอะไรเลย คนทำผิดก็ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่ในเรือนอย่างหน้าตาเฉย ทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
เลี่ยงเฟิงพูดเสียงเย็น ดวงตาแข็งกร้าว ใบหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์ ดาบที่อยู่ในมือวางพาดไปที่คอของแม่ทัพหนุ่ม ความคมกริบของตัวดาบ บาดลงไปบนผิวหนังจนมีเลือดซึม หากจ้าวจื่อหยวนขยับตัวเพียงนิดเดียว เส้นเลือดใหญ่ที่คออาจจะขาดได้ในทันที
ทางด้านแม่ทัพหนุ่มที่ถูกจู่โจม ก็จำต้องนั่งนิ่งอยู่กับที่ เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะลงมือหนักเช่นนี้ เลยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ท่านแม่ทัพ แบบไหนที่ท่านเรียกว่าอยู่ข้างความถูกต้องหรือเจ้าคะ แล้วที่น้องสาวของข้าโดนรังแก ก็ไม่เห็นว่าท่านจะอยู่ข้างนางเลยสักนิด ไม่เห็นจะจัดการกับตัวต้นเรื่องสักอย่าง แบบนี้เรียกเข้าข้างอย่างนั้นหรือ เข้าข้างที่ว่าเห็นที่จะไม่ใช่ข้างถี่หลันกระมัง”
เลี่ยงเฟิงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่ม คล้ายต้องการจะอ่านความคิดของอีกฝ่าย
“ข้าก็กำลังหาวิธีช่วย อดทนอีกนิดได้หรือไม่”
“ทน ต้องทนไปอีกเท่าไหร่ ท่านถึงจะจัดการได้ พวกข้าต้องยอมให้คนอื่นรังแกโดยไม่โต้ตอบเช่นนี้ต่อไปอย่างนั้นหรือ”
“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำเช่นไร”
คำพูดของแม่ทัพหนุ่มส่งผลให้อารมณ์โกรธของเลี่ยงเฟิงพุ่งสูง ทำให้หญิงสาวกดดาบลงไปที่คอของอีกฝ่ายแรงขึ้น จนเลือดไหลเปื้อนตัวดาบ น้ำสีแดงสดเรียกความสนใจจากผู้ถือมันได้เป็นอย่างดี
เลี่ยงเฟิงพรั่งพรูลมหายใจออกมาช้า ๆ ค่อย ๆ ถอนดาบออกจากคอของจ้าวจื่อหยวน ใช้นิ้วมือไล้ไปตามสันดาบ ลงไปที่ตัวดาบบริเวณที่เปื้อนเลือด
แววตามีความพึงพอใจที่ได้เห็นคราบสีแดงบนนั้น ก่อนที่จะย้ายสายตามองไปยังร่องรอยที่ตนเป็นคนสร้างขึ้น ซึ่งตอนนี้ถูกมือหนายกขึ้นมาปิดเอาไว้
ใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยความอ่อนโยนเวลาที่มองถี่หลันกับหย่งเล่อ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย็น น้ำเสียงที่เปล่งออกมาราบเรียบจนน่าขนลุก
“ท่านแม่ทัพ ข้าหาใช่คนอ่อนแอเช่นท่าน การจะเอาคืนใครสักคนไม่ใช่เรื่องที่ยาก หากคิดที่จะทำ ปกติข้าเป็นคนใจดีอ่อนโยน แต่ถ้ามีใครมาแตะจุดขีดความอดทนของข้า คนผู้นั้นก็ถือว่าชะตาขาดแล้ว”
คนที่เสียครอบครัวไปแล้วครั้งหนึ่ง พอได้มีครอบครัวมาเป็นของตนเองอีกครั้ง ก็ไม่แปลกที่จะหวงแหนมันยิ่งกว่าชีวิต ใครมันกล้าทำร้ายครอบครัวของนาง เลี่ยงเฟิงก็พร้อมที่จะแลกชีวิตกับคนผู้นั้น
“เจ้าจะสู้นางอย่างไร แค่อำนาจในจวนนางก็มีมากกว่าเจ้าแล้ว”
จ้าวจื่อหยวนไม่ได้โกรธที่เลี่ยงเฟิงลงมือกับตนเองในครั้งนี้ ชายหนุ่มเข้าใจว่าที่อีกฝ่ายทำทั้งหมดนั้น ก็เพราะเป็นห่วงลูกและเมียของเขา
“แล้วใครบอกท่านว่าข้าจะสู้ซึ่งหน้า ในเมื่อนางลอบกัดพวกข้าได้ ทำไมข้าจะทำกลับไม่ได้ เพียงแค่ท่านยอมปิดตาข้างหนึ่ง ไม่สิ ปิดทั้งสองข้างไปเลย แค่นี้ข้าก็สามารถจัดการกับนางได้แล้ว”