เสือดำที่ว่าเจ้าเล่ห์ ไฉนจึงเซมาพ่ายรัก

จากโจรร้ายที่เจ้าเล่ห์อย่างเสือดำ คิดว่าตนนั้นเกลียดบุหลันผู้นี้นักหนา กลับกลายเป็นต้องมา พ่ายแพ้ให้กับน้ำตาบุหลันเสียได้
เพราะความเข้าใจผิด ทำให้โจรร้ายทั้งเจ้าเล่ห์อย่าง "เสือดำ" ลักพาตัว "นาวิน" บุหลันงามงอนในเมืองใหญ่ มาทำร้ายจิตใจ และ ย่ำยีในชุมโจรกลางป่าเขตชานเมือง
"เสือดำ" มีความตั้งใจเดียวเท่านั้นคือ ลากคอบุหลันแพศยาคนนี้ไปลงนรก เพราะความต้องการแก้แค้น เรื่องในอดีตที่ "นาวิน" เคยทำเอาไว้ มันได้ทำให้เขาเจ็บช้ำ และ ฝังใจ
ทางเดียวที่จะดับไฟ อันลุกโชนกลางใจของ "เสือดำ" ได้ ก็คือการบูชาเรือนร่างอันหอมหวานบริสุทธิ์ของ "นาวิน" ด้วยแรงพิศวาส และ เร่าร้อน
กระทั่ง "เสือดำ" ได้รู้ความจริงอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับตัวของบุหลันคนนี้ ก็มาถึงวันที่เขาจะต้องเลือกแล้วว่า จะยอมปล่อย "นาวิน" ไปหรือจะยอมแพ้พ่ายให้กับน้ำตาของบุหลันงามงอนคนนี้ดี
“มึงจะร้องทำไม หรือมึงเสแสร้ง ร้องไห้เพื่อลวงกูอีกตามเคย”
“หากเจ็บจนมิอาจทน ยังจะเสแสร้งไปเพื่อสิ่งใดเล่า”
“เจ็บนักใช่ไหม แต่มึงมันก็สมควรแล้ว บุหลันแพศยา”
“มึงมันก็แค่สัตว์ป่าบ้ากาม เสียชาติเกิดเป็นคน”
“ปากมึงนี่มันเหมาะนัก ให้กูเอาไว้ครอบเอ็นอุ่นของกู ตอนมึงร้องไห้ขอชีวิต”
“ไอ้สารเลว!”
เสียงสบถขาดห้วง เมื่อสะโพกของอีกฝ่ายกระแทกเข้ามาอย่างจงใจ เรียวขาเรียวยิ่งสั่นสะท้าน แต่ริมฝีปากกลับยังไม่หยุดต่อว่า
“อย่าคิดว่ากูจะส่งเสียงครางเพราะสุขใจ ทุกเสียงนั่นคือความทรมานที่มึงยัดเยียดให้”
“แต่ร่างกายของมึงน่ะ มันกลับตอดรัดกูราวกับขอให้กูไม่ต้องหยุดเลยนี่นา!”
เสือดำหัวเราะต่ำอย่างเย้ยหยัน มือกระชับสะโพกอีกฝ่ายแน่นราวกับจะกลืนกินเข้าไปทั้งคน
.................
สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของนิยายวายสายโจรที่ไรท์เขียนนะคะ เนื้อเรื่องจะประมาณว่า พระเอกของเรานำตัวนายเอกมาย่ำยี เพื่อแก้แค้นในสิ่งที่ตนนั้นเข้าใจผิดมาตั้งแต่ต้น แต่พอมารู้ความจริง ทุกอย่างกลับสายเกินแก้แล้ว
เรื่องนี้ถ้าใครชอบแนวพระเอกปากร้าย นายเอกปากจัด ก็อย่าเลื่อนผ่านนะคะ เพราะในนี้มีทั้งความเด็ด เผ็ด มัน และ ความดิบเถื่อนของเสือดำรอคุณผู้อ่านอยู่ หวังว่าทุกคนจะชอบผลงานที่ไรท์ตั้งใจทำนี้นะคะ ส่วนเรื่องราวจะเข้มข้นอย่างไรนั้น โปรดติดตามกันค่ะ