วาดรักลบรอยบาป (หนังสือเสียง)

“คุณคมคะ...” เธอยื่นนิ้วไปอังลมหายใจที่ปลายจมูกของชายหนุ่ม พบว่าเขายังมีลมหายใจก็โล่งอกไปเปราะหนึ่ง ทว่าในตอนนั้นเอง ดวงตาที่ปิดสนิทของคมกริชกลับเปิดขึ้น ถลึงตาจ้องมองเธอ ก่อนจะเด้งกายขึ้นมาเป็นฝ่ายรวบตัวเธอลงไปกดบ่าสองข้างยึดไว้กับพื้นห้อง ทำให้แว่นตาของเธอกระเด็นหลุดออกไป
“เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง! สั่งแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามเข้ามา”
ดวงตาของหญิงสาวเบิกโต ดวงตาและดวงหน้าที่ไร้แว่นตากรอบหนาปิดบังอำพรางฉายชัดถึงความตื่นตระหนกอย่างชัดแจ้ง
คมกริชหรี่ตาลง เพ่งมองใบหน้าของแม่บ้านคนนี้เต็ม ๆ ตา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เพิ่งมองใบหน้าเธอในระยะใกล้อย่างตั้งใจมองเช่นนี้ ดูอย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ใบหน้าของผู้หญิงอายุสี่สิบแปดปีแน่นอน
“คุณเป็นใคร! คุณไม่ใช่น้าวิ อายุเกือบห้าสิบที่ยัยนิวส่งมาแน่ ไม่ใช่แน่ ๆ หน้าตาแบบนี้อย่างมากก็ยี่สิบกว่า ทำแบบนี้ทำไม แอบอ้างเข้ามาทำงานที่นี่ทำไม!”