ท่านเสนาฯ อย่าถือสาข้าเลย

"เพื่อช่วยครอบครัว ข้าไม่มีทางเลือกอื่น หวังว่าท่านจะไม่โกรธข้า อ่าส์"
-------------------------------------------------------------------
"ได้ ข้าจะส่งตัวเจ้าไปสอบสวน"
ลี่อิงแก้มป่อง แค่ลุกขึ้นตอนนี้เธอยังทำได้ยากเลยจะให้ไปศาลไต่สวน คงได้แบกนางไปแน่
"เอาสิ ข้าจะร้องทุกข์กับฝ่าบาทว่าท่านใช้ข้ออ้างคดีความของท่านพ่อจับข้ามาเพื่อย้ำหยี!"
คราวนี้ซิงเยว่ปวดขมับกว่าเดิมชี้หน้านาง ไม่เคยมีใครกล้าทำเรื่องเช่นนี้
"ดี! เช่นนั้นฆ่าเจ้าปิดปาก"
"เหอะ สุดท้ายคำพูดที่เขาว่าท่านเป็นผู้รักความยุติธรรมก็เป็นแค่คำลวง คดีของพ่อข้ามีเพียงหลักฐานจากทางฝั่งท่านฝ่ายเดียวแต่ไม่คิดถึงเลยว่าพ่อข้าลาออกจากราชการสามปีแล้วทำไมของพวกนั้นถึงเพิ่งโผล่มาหมัดตัว หรือท่านก็แค่ทำงานส่ง ๆ เพื่อให้จบคดีไว ๆ เท่านั้น" ลี่อิงล้มตัวลงนอนดึงผ้าห่มมาคุมกาย ไม่รู้ว่าเมื่อวานหนักเบาไปมากเพียงใดถึงทำให้ปวดเมื่อยเช่นนี้
"หลักฐานชี้ชัดขนาดนั้นแล้วเจ้ายังจะกล้าปฏิเสธให้พ่อเจ้าอีก"
"ใช่ ข้ากล้า และข้าเชื่อว่าท่านพ่อไม่มีทางทำเช่นนั้นแน่ ในห่อผ้านั้น มีหลักฐานที่ท่านพ่อให้ข้าก่อนถูกท่านจับไป" ลี่อิงชี้ไปทางห่อผ้าที่เธอนำมาด้วยมีเอกสารใส่ไว้ เธอไม่รู้ว่าจะสามารถช่วยพ่อได้มากแค่ไหน
"หึ เจ้าให้หลักฐานข้า แล้วแน่ใจได้เช่นไรว่าข้าไม่ใช่คนที่ใส่ร้ายพ่อเจ้า"
"ข้าเชื่อว่าท่านคงไม่ยอมให้ผู้บริสุทธิ์ถูกใส่ร้ายแน่ อีกอย่างเพื่อนข้าที่อยู่ข้างนอกนั้นหากภายในสามวันนี้ยังไม่มีการสวบสวนใหม่เขาจะไปตีกลองร้องทุกข์ต่อฝ่าบาทเล่าเรื่องที่ท่านย้ำหยีข้า" ลี่อิงแอบอ้าง เธออาศัยอยู่บ้านร้างข้างจวนไม่ได้ติดต่อเพื่อนคนไหนเลย แต่ที่พูดไปเพราะต้องการหลักประกันว่าเขาจะไม่กล้าทำร้ายเธอ
"แล้วเจ้าไม่กลัวว่าเพื่อนคนนั้นจะโดนฆ่าก่อนก้าวเท่าออกจากบ้านหรือไง"
ลี่อิงเม้มปากพลางใช้ความคิด "ท่านจะเชื่อหรือไม่ก็แล้ว ข้าหมดทางจะสู้แล้ว"
"ดี หากเจ้ามีความกล้าเช่นปาก ก็ลองก้าวเท้าลงจากเตียงของข้าให้ได้ก่อน"
"ไอ้บ้า จะทำอะไร" ลี่อิงตาโตยกมือขึ้นยันกายแข็งแรงไว้มั่น
"เจ้ากับข้าทำอะไรกันมาทั้งคืนก็ทำเช่นนั้นต่อทั้งวัน"
"ไม่เอาแล้ว ข้าเหนื่อย อยากพัก ปวดเนื้อปวดตัวด้วย" ลี่อิงพลิกตัวหันหลังให้พูดงอแง ก่อนที่หน้าผากจะสัมผัสกับฝ่ามือใหญ่ ไต่ตามลำคอ
"ถ้างั้นก็สงบปากสงบคำนอนพัก อย่าได้คิดจะหนีไปไหน" ซิงเยว่ก้มหอมแก้มแดงเปล่งแรง ๆ ถึงจะโกรธที่เธอทำเรื่องแบบนั้น แต่อีกใจกลับรู้สึกแตกต่าง ไม่เคยเจอใครที่กล้าทำเรื่องเช่นนี้ และยังปากกล้าต่อปากต่อคำเถียงได้เช่นเธอมาก่อน
"เชอะ"
ถึงไม่บอกเธอก็ต้องพักร่างกายอยู่แล้ว ไม่นานลี่อิงก็หลับลงด้วยความอ่อนล้าหลับลึกจนไม่รู้ว่าถูกซิงเยว่เช็ดตัวและสวมเสื้อในห่อผ้าให้