เงาใจใต้ไม้แก้ว

ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ริมแม่น้ำเหนือ มีต้นไม้แก้วเก่าแก่ต้นหนึ่งที่ยืนต้นอยู่เงียบ ๆ ท่ามกลางลมฝนและแสงแดด ราวกับเป็นพยานของวันคืนที่ผ่านพ้น
ข้าวหอม หญิงสาววัยยี่สิบหกปี ลาออกจากงานครูในเมืองหลวงกลับสู่บ้านเกิด ด้วยหัวใจที่ยังเชื่อมั่นว่า "ความสุข" ไม่จำเป็นต้องใหญ่โตหรือหรูหรา เธอเข้ามาสอนหนังสือที่โรงเรียนประถมเล็ก ๆ ในหมู่บ้านบ้านทุ่งแก้ว ท่ามกลางความเปลี่ยวเหงาและเสียงคัดค้านของใครหลายคน
เธอพบกับภากร ชายหนุ่มเจ้าของสายตานิ่งลึก ผู้กลับมาเยี่ยมบ้านเพียงชั่วคราว แต่หัวใจกลับพัวพันกับกลิ่นดอกไม้แก้วและเสียงเด็กในห้องเรียนจนถอนตัว ไม่ขึ้น แม้เขาจะเคยเป็นนักเดินทางผู้ไม่ยึดติดที่ใด แต่กับข้าวหอมเขากลับยืนอยู่เฉย ๆ ไม่อยากเดินจากไปไหนอีก
ความรักระหว่างเขาและเธอ ไม่ได้มาเพราะคำพูดหวานหู หากแต่อาศัยเวลา ความเงียบ และความเข้าใจ ที่ค่อย ๆ เติบโตท่ามกลางความไม่แน่นอนของชีวิต
เมื่อโรงเรียนถูกจัดอยู่ในรายชื่อที่อาจถูกยุบรวม ข้าวหอมต้องเผชิญทางเลือกสำคัญ และเมื่อภากรได้รับโอกาสกลับสู่งานใหญ่ที่ต่างประเทศ เขาเองก็ต้องถามใจตัวเองเช่นกัน
ในวันที่ไม่มีคำมั่น ไม่มีแหวน ไม่มีคำว่า"ตลอดไป"
ข้าวหอมกับภากรเลือกจะยืนเคียงกันใต้ต้นไม้แก้ว...
เพราะบางครั้ง ความรักที่แท้...ไม่ใช่การไป ถึงฝัน แต่คือการยอมอยู่ในวันที่มีใครสักคนอยู่ข้างเรา