หย่ารักคุณสามีใจร้าย

เธอเดินออกมาจากบาร์อย่างไร้จุดหมาย ก่อนจะหยุดยืนอยู่ริมถนนใต้แสงไฟนีออนสีจาง ร่างบางทรุดตัวลงช้าๆ ราวกับขาหมดแรง น้ำตาที่กลั้นไว้ในบาร์... ไหลทะลักออกมาทั้งหมด
"ฮึก... ทำไมเขาต้องตามมาด้วย ฮึก... ทั้งที่ฉันพยายามจะเดินออกมาแล้ว..."
เสียงสะอื้นสะท้อนกับความเงียบรอบตัว ปลายนิ้วสั่นเทากำชายกระโปรงแน่น น้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด แม้จะเช็ดเท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด
"ฉันมันแค่คนที่เขาแต่งด้วยเพราะความจำเป็น...แค่คนที่เขาอยากให้ขอหย่า... ฉันมันโง่ที่ดันไปรักเขา"
แอมมี่เดินตามออกมาเงียบๆ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ไม่พูดอะไร นอกจากโอบไหล่เพื่อนรักไว้เบาๆ
"ร้องออกมาเถอะอริส ร้องให้พอ ร้องให้หมดไปกับวันนี้..." เสียงแอมมี่อ่อนโยนแต่หนักแน่น
"มันเจ็บ... มันโคตรเจ็บเลยแอมมี่ ฉันไม่เคยคิดว่าจะรักใครจนรู้สึกเหมือนหัวใจแหลกสลายแบบนี้"
"อริสแกเข้มแข็งมากนะ แกกล้าเดินออกมาจากคนที่ทำให้แกร้องไห้ทุกวันได้แล้ว แกควรภูมิใจในตัวเองบ้างนะเว้ย"
อริสราเงยหน้ามองเพื่อน น้ำตายังเปื้อนเต็มแก้ม
"ฉันไม่อยากรักเขาแล้วแอมมี่ ฉันไม่อยากรักเขาอีกต่อไปแล้ว ฉันต้องทำยังไงดี"