หย่ารักสามีไร้ใจ

นางเคยทำตัวน่าสมเพชพยายามเรียกร้องขอความรักจากบุรุษผู้หนึ่งทว่าไม่ว่าจะทุ่มเทหรือต้องฝืนอย่างไร...สุดท้ายก็ไร้วาสนา
โปรย...
'ไป๋เสี่ยหรัน' บุตรสาวสกุลไป๋...ไม่ได้ถูกมองด้วยความรักแต่เพราะความจำเป็นทางผลประโยชน์ เมื่อถึงเวลานางถูกใช้เป็นหมากตัวหนึ่งในการต่อรองค่าสินสอดกับตระกูลที่ร่ำรวยเท่านั้น

ขอเพียงได้เงินมา นายท่านไป๋ย่อมไม่สนว่านางจะมีสภาพหลังจากนี้เป็นอย่างไร

ถึงจะอยู่ในจวนหลังใหญ่ ได้สวมใส่อาภรณ์ราคาแพงแต่กลับไม่มีสิ่งใดเป็นของนางเองเลย...แม้แต่หัวใจของสามี

นางไม่ได้ถูกแต่งเข้ามาเพราะความรักแต่เพราะถูกขายต่างหาก

'ข้าข้าเจ็บจังเลย ไม่ไหวแล้ว'



'เซี่ยเว่ยหลง' เป็นเพราะคำสั่งเสียสุดท้ายของมารดา...เขาจึงแต่งสตรีผู้หนึ่งมาเป็นภรรยาหาได้รู้สึกรักใคร่ลึกซึ้งใดๆ

สตรีผู้นั้นเปรียบเสมือนดอกไม้...ต่อให้เขาจะจับใส่ในแจกันใบใดก็ต้องอยู่ให้ได

ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องและไม่มีสิทธิ์ร้องขอใดๆ

'หย่างั้นหรือ'

สตรีผู้นั้นกล้าดีอย่างไรกัน!

'เช่นนั้นแล้วข้าจะรั้งนางเอาไว้ต่อให้ตายลงหลุมถูกฝังกลบดินกลายเป็นวิญญาณ ข้าก็จะตามนางกลับมาไม่มีทางปล่อยไปแน่'

- แนะนำให้อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ
ปล. ใครชอบแนวพระเอกโบ๋ ปากอย่าง...ใจอย่าง
สุดท้ายถูกทิ้งจริงเลยต้องตามต้อยติดเป็นหมาหวงเจ้าของเชิญทางนี้ได้เลยค่า