บำเรอรักเลขาสวาท

"ฉันไม่เชื่อคนอย่างเธอหรอก คนอย่างเธอมันใจง่ายอยู่แล้วนี่ ฉันไม่น่าหลวมตัวไปช่วยคนอย่างเธอเลย"

หนึ่งธิดายืนร้องไห้เสียใจกับคำพูดไม่คิดของรัฐมาที่พูดออกมาให้เธอได้เจ็บปวดใจมาก

"ถ้าหนึ่งมันเลวมันใจง่ายขนาดนั้นเราก็ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ หนึ่งเองก็ไม่อยากอยู่กับคนที่ชอบดูถูกคนอื่นอย่างคุณรันหรอกค่ะ ที่ชอบต่อว่าหนึ่งโดยที่ไม่ถามเอาความจริงจากหนึ่งเลย"

"หึ ฉันไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอก ในเมื่อฉันลงทุนไปกับเธอมากขนาดนั้น แต่ถ้าเธออยากไปจากฉันจริงๆ เธอก็หาเงินมาใช้หนี้ฉันซะ ค่าโรงพยาบาลค่ารักษาพ่อเธอฉันจ่ายให้ไปตั้งเกือบ10ล้าน ถ้าเธออยากไปจากฉันมากนักก็หาเงินมาจ่ายฉันซะสิ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป"

"อะไรนะคะ 10 ล้านเลยเหรอคะแล้วหนึ่งจะเอาเงินจากที่ไหนมาจ่ายให้คุณรันล่ะคะ หนึ่งไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอกค่ะ"

หนึ่งธิดายืนอึ้งอยู่กับที่กับยอดเงินที่เธอต้องใช้หนี้ให้กับรัฐมา

"ถ้าไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้ให้ฉันได้ เธอก็มาขัดดอกให้กับฉันไปจนกว่าจะมีปัญญาหาเงินมาจ่ายฉัน"

รัฐมาพูดจบก็กระชากแขนของหนึ่งธิดาให้เข้ามาหาเธอก่อนจะกระตุกชุดคลุมอาบน้ำออกจากตัวของหนึ่งธิดา แล้วผลักหนึ่งธิดาให้นอนลงไปบนที่นอน จากนั้นรัฐมาก็เริ่มหาความสุขจากร่างกายอันหอมกรุ่นของหนึ่งธิดาด้วยความรุนแรง จนหนึ่งธิดาต้องหลับตาแน่นนอนกัดฟันรองรับความเจ็บปวดที่รัฐมาได้จงใจมอบมันให้กับเธอโดยไม่นึกถึงจิตใจเธอเลยว่ามันจะเจ็บปวดกับการกระทำของเธอมากขนาดไหน