กับดักรักวิศวะตัวร้าย

ไอ้ก้าเคยเตือนแล้วว่าวีด้าไม่เหมือนคนอื่น ไอ้เจฟฟ์เป็นไงก็น่าจะรู้ มันไม่ใช่แค่วันสองวันนะที่เรามารวมกัน มันไม่อยากให้ทั้งเขาแล้วก็ไอ้เจฟฟ์แตกหักกัน แค่เพราะความ 'คัน' ของเขา
"แล้วไงก็เขาจะเอาเธอ!"
***
วีด้าละสายตาจากห้องกว้างมาหยุดที่เจ้าของใบหน้าบอบช้ำ
"ทำไมมองพี่แบบนั้น"
คิ้วเข้มยกขึ้นเป็นเชิงถามคนตัวเล็กก่อนจะหยุดอยู่ข้างเธอ นัยน์ตาคมกริบกดมองคนช้อนดวงตาขึ้นมาหาตนอย่างสื่อความหมายหลากหลาย
แก้มเนียนยังคงซับสีระเรื่อน่ามองจนอยากสัมผัสทุกครั้ง พลันก้านนิ้วเรียวเกลี่ยผิวใสทันที
วีด้าทาบฝ่ามือนุ่มเหนือความอุ่นกำลังกอบกุมแก้มข้างซ้าย
"พี่ต้องเจ็บตัวเพราะวี"
"บอกไปแล้ว ต่อให้เจ็บมากกว่านี้พี่ก็ยอม"
"แต่หน้าหล่อ ๆ ก็จะเต็มไปด้วยรอยช้ำ อวดสาว ๆ ไม่ได้แล้วนะคะ"
"ผู้หญิงที่ไหนจะสำคัญเท่าคนที่นั่งตรงหน้าพี่อีก"
สิ้นคำท่อนแขนใหญ่ได้ยึดท้ายทอยเล็ก จะได้ถูกเขาปรามได้อย่างถนัดที่กล้าพูดถึงคนอื่น
เรียวปากร้อนจัดประกบลงอย่างรวดเร็ววีด้าไม่คิดจะหลบเลี่ยง กลีบปากนุ่มเผยอขึ้นตอบรับความชื้นสอดแทรกผ่านเข้ามาด้านใน ลิ้นสากกวัดทั้งปลายลิ้นและซอกมุมทั่วทั้งโพรงนุ่มดุดัน เร่าร้อนจนเธอตอบรับไม่ทัน
"อื้อ..."