ถักทอหัวใจด้วยใยรัก

เสียงคลื่นกระทบฝั่งแผ่วเบาและเงียบสงบ แต่ภายในหัวใจของกวิน กลับเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ชายหนุ่มยืนอยู่ริมระเบียงของโฮมสเตย์ไม้หลังเล็ก
ที่ทอดตัวยาวลงไปจรดชายหาด เกาะไข่มุกช่วงโลว์ซีซั่นเงียบสงบเกินคาด แต่นี่แหละคือสิ่งที่เขาต้องการ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเขายังจับมือกับคนรัก ที่คบกันจนถึงขั้นแต่งงาน แต่วันนี้เธอกลับเป็นแค่ความทรงจำ ที่เจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึง
"กาแฟร้อนค่ะ" เสียงหวานใสปลุกเขาออกจากจากภวังค์ความคิด
ผู้หญิงคนเดิมในชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกับกางเกงยีนส์ตัดขา ยื่นถ้วยเซรามิกในมือให้เขา แสงแดดยามเช้าทอดผ่านระเบียงหลังเธอ ทำให้เธอดูราวกับภาพวาดที่มีชีวิต
"ขอบคุณครับ" กวินรับถ้วยนั้นมาด้วยมือที่เย็นเฉียบ
"เมื่อคืนพายุเข้า คุณน่าจะนอนไม่ค่อยหลับ" เธอยิ้มให้เขา ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกายเหมือนแสงแดดกระทบผิวน้ำ
"ครับ...แต่ก็หลับไปจนได้" กวินตอบคำถาม พร้อมกับส่งยิ้มบาง ๆ ให้เธอ ก่อนจะเสหลบสายตาอย่างไม่รู้ตัว
"อาหารเช้าพร้อมแล้ว จะให้ยกมาที่นี่หรือจะไปทานที่โรงอาหารดีคะ" ทรายแก้วถาม แล้วส่งยิ้มให้เขา
"เดี๋ยวผมจัดการเองครับ ขอบคุณมากนะครับ"
"ถ้างั้น ตามสบายนะคะ" ทรายแก้วบอก ก่อนจะขอตัวแล้วเดินลงบันไดไป
ทรายแก้ว เป็นเจ้าของโฮมสเตย์ และเป็นคนแรกที่ยิ้มให้เขาโดยไม่มีเงื่อนไข
ไม่มีคำถามเรื่องอดีต ไม่มีคำพูดปลอบใจซ้ำซาก มีแค่รอยยิ้มอบอุ่น ที่มาพร้อมกับถ้วยกาแฟทุก ๆ เช้า
กวินเริ่มสงสัยว่า หัวใจที่เคยเงียบเหงา อาจกลับมาเต้นอีกครั้ง เมื่อสบตากับตากลมโตของเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากทักทอหัวใจด้วยใยรักด้วยนะคะ
ไม่มีนอกกายนอกใจ เป็นนิยายรักโรแมนติก หวานละมุน กลมกล่อม เหมือนกาแฟถ้วยโปรดยามเช้า
กดหัวใจ 5 ดวงให้ ไรต์ด้วยนะคะ ^__^