FWB อย่ารักเกินเพื่อน

"ข้อตกลงคือ 'ห้ามรัก'... แต่มันจะห้ามหัวใจได้จริงหรือ?

จุดเริ่มต้นของ ความสัมพันธ์ลับ ที่ไม่มีใครล่วงรู้... มาพร้อมข้อตกลงสำคัญที่เรา ห้ามรักกันโดยเด็ดขาด! หากใครเผลอใจแม้เพียงเสี้ยววินาที สถานะ 'เพื่อน' จะสิ้นสุดลง

----------------------

"เราห้ามรักกันนะมิน"

ภูบดินทร์เคยย้ำกับเธอเบา ๆ ในคืนหนึ่ง หลังจากที่ทุกอย่างสงบลง เขาประสานมือกับเธอใต้ผ้าห่ม สายตาของเขาจริงจังจนมินตราต้องพยักหน้ารับอย่างเลื่อนลอย

"อืม...เพื่อนกัน" เธอก็ตอบกลับไปแบบนั้นเสมอ แต่ทุกครั้งที่ริมฝีปากของเขาแตะลงมา ทุกครั้งที่มือของเขาโอบรัดเธอไว้ ความรู้สึกบางอย่างที่เธอพยายามจะผลักไสมาตลอด ก็คืบคลานเข้ามาในใจอย่างช้า ๆ มันเป็นความรู้สึกที่ขัดแย้งกับคำว่า "เพื่อน" อย่างสิ้นเชิง

----------------------

"จำได้ไหมภู ว่าภูเคยบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน" เธอถามย้อนเสียงสั่นเครือ "จำได้ไหมว่าภูเองเป็นคนสร้างกำแพงกั้นเราสองคนไว้สูงแค่ไหน แล้วภูเองก็ทำลายกำแพงนั้นด้วยมือของตัวเอง"

ภูบดินทร์เงียบไป เขาจำได้ทุกคำพูด ทุกการกระทำที่เคยทำไป และทุกอย่างที่เขาทำมันล้วนตอกย้ำว่าเขาคือคนที่ทำร้ายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

"มินไม่รู้ว่าคำว่า 'รัก' ของภูมันมีความหมายแค่ไหน" มินตราพูดต่อ เสียงของเธอยังคงแผ่วเบา แต่ทุกคำพูดกลับเชือดเฉือนหัวใจของภูบดินทร์อย่างแสนสาหัส "แต่มันคงไม่มากพอที่จะทำให้ภูซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง ไม่มากพอที่จะทำให้ภูเลือกมินในวันนั้น"

มินตราหันกลับไปมองท้องทะเลที่มืดมิดอีกครั้ง น้ำตาที่เคยแห้งเหือดไปแล้ว เริ่มเอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้มันไม่ใช่หยาดน้ำตาแห่งความผิดหวังเพียงอย่างเดียว แต่มันคือหยาดน้ำตาแห่งความเหนื่อยล้า ความเหนื่อยล้าที่ต้องวิ่งไล่ตามเงาของความรักที่ไม่เคยชัดเจน

"มินให้โอกาสมามากพอแล้วภู" มินตรากล่าว น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวขึ้นเล็กน้อย "มินเหนื่อยแล้วจริงๆ"