ย้อนเวลามาเป็นภรรยาแสนชังของสามีตาบอด

เฉียนรั่วซานหญิงสาววัย 25 ปี ป่วยเป็นโรคหัวใจ เธอมักฝันร้ายเห็นเหตุการณ์ในอดีตชาติซ้ำ ๆ อยู่บ่อยครั้ง แม้ภาพในฝันไม่ใช่เรื่องดี ทว่าเธอกับรู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้ง และตกหลุมรักชายในฝันผู้นั้น

จนมาวันหนึ่งโชคชะตานำพาให้เธอได้ย้อนเวลาเข้ามาในยุคจีนโบราณและได้พบชายหนุ่มหน้าตาเหมือนชายในฝันไม่มีผิด เธอจึงตกหลุมรักเขา และออกตัวสมัครเป็นภรรยาของเขาด้วยตัวเอง แม้เขาจะตาบอดก็ตาม

เธอรักเขามากและดูแลเขาทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ทั้งฝึกสุนัขตัวหนึ่งให้เป็นสุนัขนำทางให้เขา ทั้งคอยอ่านตำราให้เขาฟัง ไหนเลยจะต้องหาเวลาไปดูแลสวนแอปเปิ้ลที่ปลูกไว้อีก ยังต้องเดินทางไกลไปตามหาโอสถวิเศษเพื่อมารักษาดวงตาให้เขา แต่โชคยังดีที่เธอมีเซียนหญิงคอยให้ความช่วยเหลืออย่างลับๆ

เมื่อนางได้ใช้ชีวิตที่นี่ และประติดประต่อเรื่องราวจึงรู้ว่านางย้อนเวลามาเพื่อชดใช้หนี้รักให้เขาจากชาติก่อนหน้า
**************************************************************************************************************
-พระเอกธงเขียว แต่ปากไม่ตรงกับใจ ต้องการชนะนางเอกแต่กลับเป็นฝ่ายยอมให้ทุกครั้ง
-นางเอกน่ารัก ชอบแกล้งยอกเย้าพระเอก สู้คน ปกป้องพระเอก (รักพระเอกมาก)
-แฟนตาซีเล็กน้อย
-มีเทพเซียน
-มีความฝันเกี่ยวกับอดีตชาติ
-มีหมาน่ารักแสนรู้
-มีดราม่าเล็กน้อย ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
****************************************************************************************************************
ตัวอย่าง
ทั้งสองขึ้นนั่งบนเกวียนเคียงข้างกัน ชาวบ้านที่นั่งมาด้วยต่างมองคู่สามีภรรยาอย่างสนใจ
ระหว่างทางเฉียนรั่วซานมักเล่าบรรยากาศโดยรอบให้กู้จื่อหยวนฟัง
“วันนี้อากาศดี ท้องฟ้าแจ่มใส ต้นไม้ใบหญ้าผลิบานเขียวขจี ข้ายังเห็นก้อนเมฆรูปหัวใจด้วย”
“รูปหัวใจ? ...เป็นเช่นไรกัน?”
“ท่านไม่รู้จักหรือ?”
“ไม่”
“เดี๋ยวข้าจะวาดให้ท่านดู”
หญิงสาวพูดไม่ทันขาดคำก็ยกมือใหญ่ของชายหนุ่มขึ้นมาก่อนจะใช้นิ้วชี้ของตนวาดรูปหัวใจลงบนฝ่ามือของเขา
ชายหนุ่มสะดุ้งกับการกระทำของนาง ใบหูร้อนผ่าวขึ้นสีแดง
“เจ้าไม่อายผู้อื่นหรือ?” เสียงทุ้มตำหนิ
เฉียนรั่วซานหันมองหญิงชาวบ้านที่นั่งข้างตนด้วยใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ หญิงชาวบ้านผู้นั้นยิ้มตอบอย่างกรุ้มกริ่มให้นาง
“พวกเจ้าเป็นสามีภรรยากัน เรื่องแบบนี้พวกข้าเข้าใจ ไม่ต้องเขินอายหรอก”
“ใช่ ๆ” ชาวบ้านคนอื่นพูดเสริม
“เห็นไหมล่ะ ท่านคิดมากเกินไป ไม่ต้องอายหรอก”
แววตาและรอยยิ้มซุกซนฉายชัดบนใบหน้างาม
กู้จื่อหยวนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาแพ้ให้นางอีกแล้วหรือ
เฉียนรั่วซานยังคงจับมือของชายหนุ่มไว้ เขาพยายามดึงมือกลับแต่ทว่าหญิงสาวใช้แรงรั้งเอาไว้
“ท่านรู้แล้วหรือยังว่ารูปหัวใจเป็นเช่นไร ถ้ายังไม่รู้ข้าจะวาดให้ท่านดูอีกรอบ”
“ข้ารู้แล้ว เจ้าปล่อยมือข้า”