คาถาสาวหลง

เขาเป็นนักร่างคาถา สามารถเขียนคาถามหานิยมให้คนลุ่มหลงได้ไม่ยาก เป่าคาถาสาวหลงใส่ทุกคนได้ เว้นแค่คนเดียว... ยัยเด็กแซ่บสุดแสบคนนั้น!
******************



"มหาละลวย พุทธา กายามอบให้กู

มหาเสน่ห์ ธรรมมา กัลยาหลงกู

มหานิยม สังฆา สิเน่หาแต่ตัวกู"

เมื่อร่ายคาถาเสร็จสรรพเวทิศจึงหลับตาเพ่งสมาธิเป่ามนตร์ลงกลางมือที่พนมอยู่ จากนั้นจึงลืมตาขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก รู้แน่ว่าตอนนี้เพียงยัยหมูก้อนทอดสบตาเขา เธอก็จะลืมไอ้คนที่ชื่อกัสไปเป็นปลิดทิ้ง คำนึงถึงแต่เขา ใฝ่หาแต่เขา หลงรักแต่เขา

หือ? สาวที่หลงรักกูทำไมเอียงหัวแล้วขมวดคิ้วมองหน้ากูแบบนี้วะ?

เวทิศแอบคิดในใจเมื่อเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วเห็นสาวน้อยหน้ามนขมวดคิ้วเอียงคอมองเขาเหมือนมองสัตว์ประหลาด เขาจึงย่นคิ้วเข้าชนกันบ้างด้วยความสงสัย

"พี่หล่อไหม?" เวทิศถาม

"หล่อ" น้องตอบสั้น ๆ

"พี่ดูดี ดึงดูดใจเธอไหม?"

"อืม ก็นิดหน่อย"

"พี่ดูน่าเข้าใกล้ไหม?"

"ก็งั้นมั้ง"

"ตัวของพี่หอมน่าดมไหม?"

"ก็ไม่แย่"

"เธอรักพี่ หลงพี่ อยากอยู่กับพี่แล้วใช่ไหม? มาเป็นเมียพี่ไหม?"

"Shit! พี่ทูว่าอะไรนะ? หนูอยากเป็นเมียพี่ไหมเหรอ? บ้าหรือเปล่า? นี่หนูนะ ยัยหมูก้อนทอดของพี่ปลาทู เพิ่งกลับมาเจอหน้ากันได้ยังไม่ถึง 15 นาที พี่จะเอาหนูทำเมียเลยเหรอคะ? ถึงหนูจะโตแล้วแซ่บแต่หนูไม่ได้ใจง่ายนะคะ" ครีษมาถามหน้าตาตื่น แต่หนุ่มหล่อที่เป่าคาถาใส่เธอกลับทำหน้าตื่นเสียยิ่งกว่า

เวทิศหันขวับไปมองพ่อของตัวเองทันที

เวทย์ยิ้มน้อย ๆ แล้วพยักหน้าให้ลูกชาย

ในที่สุดไอ้เวย์ก็หาสาวที่มันทำให้หลงด้วยคาถาไม่ได้เสียที แต่หาเจอเมื่อสายไปแล้ว... เสือกมีเมียครบทั้งสามคนไปเรียบร้อย สาวที่ต้านคาถามันได้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว



******************