เกิดมาเป็นจอมมารน้อย รักข้าบ่อยๆนะขอรับ!

ข้า…คือลูกชายของ เทพผมขาวและเทพมังกร
ข้า…คือน้องชายของ เทพมาร
และข้า…คือคนที่…สวรรค์ไม่เคยยอมรับ
เพราะอะไร? ...เพราะข้า…ไม่ได้เกิดเป็นเซียนงั้นหรือ?
หรือเพราะข้า…มีพลังมารในตัว
จึงทำให้สวรรค์จงเกลียดจงชังข้า…ขับไล่ข้าเช่นนี้!
ชีวิตของข้านั้น…..ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก
ข้า…ต้องการความรัก ความเอาใจใส่ ความดูแล
เพราะฉะนั้น…รักข้าน้อยด้วยนะขอรับ!
…………………………….
เมื่อเทพมังกรและครอบครัว ต้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่ภพมาร และลูกชายคนรอง ก็เติบโตในภพมาร เขาจะดี จะชั่วอย่างไร? หรือสร้างความวุ่นวายหรือไม่?
………………………………………………………….
***เรือนท่านหมอกัวเหลียง***
“นี่มัน…” ทั้งสองเทพรีบวิ่งเข้ามาหา และในอ้อมแขนของเจียวเมิ่งมีเด็กทารกอยู่ในอ้อมแขน เด็กผู้นี้ตัวขาวผ่องไปหมด ผิวขาว หน้าตาน่ารักน่าชัง ผมก็เป็นสีขาว
“น้องโตแล้วขอรับ น้องโตแล้ว เพิ่งออกมาจากลูกแก้วเมื่อครู่นี้เอง เขาน่ารักน่าชังมาก” เจียวเมิ่งดีใจยกใหญ่ จอมมารรีบวิ่งเข้ามาหา
“อย่าเพิ่งพาเด็กออกมาตากแดดตากลม เด็กเพิ่งคลอดออกมาเอง” จอมมารย้ำ ทุกคนรีบวิ่งกลับเข้าไปในกระท่อมทันที
และไม่นาน เด็กตัวน้อยก็หลับปุ๋ยอยู่ในเปล ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส กำปั้นเล็กๆบี้แก้มตัวเอง
“ดูสิ เทพมังกร ดูลูกของเราสอง เขา…เขาเหมือนข้ามากๆ” เทพผมขาวดูปลื้มใจ ลูกคนรองของตนเหมือนตนมากจริงๆ
“เหมือนจริงๆ ดูสิ ใบหน้าจิ้มลิ้ม จมูกก็โด่งแต่เล็ก ผมสีเดียวกับเจ้าเลย ผิวไม่ต้องพูดถึง ขาวยิ่งกว่าเจ้าอีกเทพผมขาว” เทพมังกรชมลูก
“เจ้าน่ารักมากๆเลย เจ้าหมูน้อยของพี่” เจียวเมิ่งเอ็นดูเด็กมาก จอมมารเห็นเช่นนั้นอยากมีลูกสักคนจริงๆ
“เจ้าหมูน้อย” ผู้เป็นแม่พูดตาม ยื่นมือไปบี้ปลายจมูกลูกเล่น เด็กน้อยดิ้น ทำหน้างอ แต่ก็กลับมาอมยิ้มแก้มตุ่ย
“น่ารักจริงๆ ” จอมมารก็อดไม่ได้ มองเด็กผู้นั้นตาละห้อย
“ว่าแต่ ท่านพ่อท่านแม่ น้องชื่ออะไรเหรอขอรับ ท่านพ่อท่านแม่ตั้งชื่อเขาไว้รึยัง” เจียวเมิ่งลุ้นคำตอบของท่านพ่อท่านแม่ ชายทั้งสองมองหน้ากันแล้วอมยิ้ม
“พ่อกับแม่เจ้าคิดเอาไว้นานแล้ว”
“แล้วชื่ออะไรเหรอขอรับ ชื่ออะไร?”
“เด็กผู้นี้เกิดมาเป็นน้องของเจ้า พี่ชายชื่อ เจียวเมิ่ง เด็กผู้นี้ก็ต้องชื่อ…เจียวเฟิ่ง” ผู้เป็นพ่อตบบ่าลูกชาย
“เจียวเฟิ่ง ดี เป็นชื่อที่ดีขอรับ ว่าไงเจ้าหมูน้อยเจียวเฟิ่ง เจ้าชอบชื่อที่ท่านพ่อท่านแม่ตั้งให้เจ้าไหม…เจียวเฟิ่งน้องชายของข้า” เด็กตัวน้อยยิ้มร่าออกมาทั้งๆที่หลับตาอยู่…น่ารักน่าชังเหลือเกิน
………………………….………………………………………………………….
***เขตแดนภพมาร***
“ห๊ะ! เจียวเฟิ่งถูกจับขังที่คุกสวรรค์ แล้วถูกขังได้อย่างไรกัน!” เทพผมขาวอุทานออกมา หลังจากที่เทพชีวิตไปแจ้งเรื่องนี้กับเทพทั้งสอง
“ก็เฟิ่งซูนะสิ พาเจียวเฟิ่งขึ้นไปเที่ยวบนสวรรค์ แต่ถูกจับได้ ตอนนี้เทพซานป๋ายดูแลเจียวเฟิ่งอยู่ ข้าว่าถึงเวลาที่ท่านทั้งสองจะต้องกลับไปเยี่ยมสวรรค์แล้วล่ะ ไปขอให้เง็กเซียนฮ่องเต้ปล่อยตัวเจียวเฟิ่ง”
“แล้วทำไมพวกท่านไม่ช่วยเจียวเฟิ่งลงมาล่ะ เทพซานป๋ายก็เป็นผู้คุมตัวเจียวเฟิ่งอยู่ ก็แค่พามาส่งบ้าน”
“ไม่ได้หรอก ตอนนี้สวรรค์ไม่เหมือนเดิมแล้ว รู้ไหม หลังจากที่ท่านทั้งสองตัดสินใจมาอยู่ที่เขตแดนภพมาร เหล่าเทพนักรบมากมายก็โกรธเคืองพวกท่าน และรู้ไหม การที่พวกเขาเจอเจียวเฟิ่งบนสวรรค์ พวกเขาก็ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ และพยายามโยงให้เกิดสงคราม บอกว่าเจียวเฟิ่งบุกขึ้นสวรรค์เพราะตั้งใจทำผิดสัญญาสงบศึกของสองภพ และพวกเขาก็ดูว่างมากจนอยากจะทำศึกอีกครั้ง” เทพชีวิตบอก เทพผมขาวหันไปมองเทพมังกร
“แค่แอบไปเที่ยว ถึงขั้นโยงเข้าเรื่องสัญญาสงบศึกเชียวรึ” เทพมังกรบ่น
“ข้าว่าพวกท่านรีบไปเถอะ ข้าไม่อยากให้เจียวเฟิ่งอยู่ในคุกนานๆ”
“ได้ แต่ว่า…เทพมังกรและเทพผมขาวจะกลับสวรรค์ทั้งที มันก็ต้องยิ่งใหญ่หน่อย” พูดจบเทพผมขาวก็อมยิ้มออกมา
หลังจากนั้น…มังกรสีแดงเพลิงและมังกรสีดำสนิท ก็โฉบขึ้นไปเหนือภพมาร มังกรสองตัวคำรามน่ากลัว แล้วโฉบไปบนก้อนเมฆในทันที เทพชีวิตแอบหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะคิดว่าทำไมนะ เทพทั้งสามต้องเล่นใหญ่ตลอดเช่นนี้ด้วย ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ไม่เคยเลยที่จะถ่อมตัว
มังกรสีแดงเพลิง บินฉวัดเฉวียนไปมาอย่างมีความสุข พรางพ่นไฟลูกโตออกมา ดูสนุกสนาน เทพผมขาวที่นั่งบนหลังมังกรตัวนั้นตบหลังเบาๆเป็นการปราม
“อย่าเล่นให้มาก เรามาข่มพวกเขานะ”
“ก็ข้าไม่ได้แปลงร่างมานานแล้วนิ ขอเหาะเล่นอีกสักพักนะค่อยมุ่งไปยังประตูสวรรค์” เทพมังกรคำราม มังกรดำที่เหาะอยู่ข้างๆก็เช่นกัน แข่งกันพ่นไฟกับผู้เป็นพ่อ และไม่นานเมื่อสองพ่อลูกเล่นกันเสร็จ ก็มุ่งตรงไปยังประตูสวรรค์
เทพที่เฝ้าประตูสวรรค์อ้าปากค้าง เมื่อมังกรสองตัวโฉบเข้าไปโดยไม่ร้องขอ พวกเขาได้แต่กระโดดหลบมังกรตัวยักษ์ และเมื่อมังกรทั้งสองเหาะขึ้นไปบนสวรรค์ก็คำรามดังลั่นและพ่นไฟลูกโตออกมา จนทั่วทั้งสวรรค์เต็มไปด้วยเปลวไฟสีแดงและสีดำ
เทพทั้งหลายปรากฏตัวในทันที คงมีผู้ใดแจ้งว่าสวรรค์มีผู้บุกรุก เทพมากมายโผล่มายังหน้าตำหนักสวรรค์แล้วร้องอุทานด้วยความตกใจ ขณะที่มังกรทั้งสองเหาะวนไปรอบๆ วางอำนาจอยู่เหนือตำหนักสวรรค์
ส่วนพวกเทพเกิดใหม่ที่เกิดมายุคหลัง อ้าปากค้างเพราะไม่เคยเห็นมังกรตัวใหญ่เช่นนี้มาก่อน และดูน่ากลัวมากสำหรับพวกเขา
ไม่นาน เมื่อมังกรเหาะอย่างหนำใจ เทพผมขาวก็เหาะลงมาจากหลังมังกร ด้วยท่วงท่าที่สง่าผ่าเผย ผมสีขาวของเขาสยายตามลม ชุดสีน้ำเงินโบกสะบัด และรอยยิ้มก็กรุ้มกริ่ม …ช่างสง่างามเหลือเกิน
ส่วนเทพมังกร รีบแปลงร่างกลับเป็นร่างเทพ โชว์รูปร่างใหญ่โตและใบหน้าหล่อเหลา เทพมังกรสวมชุดสีแดงดั่งเปลวไฟ ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นยกยิ้มให้เทพทั้งหลายอย่างไม่เกรงกลัว

ส่วนเจียวเมิ่งยังคงเป็นมังกรสีดำตัวใหญ่ แล้วเหาะอย่างน่ากลัวอยู่บนตำหนักสวรรค์เหมือนเป็นการย้ำเตือนว่า…มังกรตัวนี้เคยถล่มตำหนักสวรรค์มาแล้ว และถ้าคิดจะทำอะไรไม่ชอบมาพากลล่ะก็…เขาจะบดขยี้ตำหนักหลังนี้อีกครั้ง
“เอาล่ะ ถึงเวลาเข้าเฝ้าเง็กเซียนฮ่องเต้แล้ว ข้าอยากจะรู้นัก…ว่าผู้ใดช่างกล้าจับตัวลูกชายข้าไปขังคุก” รอยยิ้มน่ากลัวผุดขึ้นบนใบหน้าของเทพผมขาว บ่งบอกว่าใครที่จับลูกข้ามา…ข้าไม่ละเว้นแน่!

#นิยายเรื่องนี้เน้นฮาและหื่นค่ะ (จะไม่ซีเรียสนะคะ)
นิยายเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามได้ในเรื่องเลยค่ะ
#นิยายเรื่องนี้เป็นแนววายค่ะ
หุหุหุหุหุหุหุ (หรรษาเหมือนเดิมแน่นอนค่ะ)
#ภูษานารี

***ไรท์อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นนิยายที่แยกออกมาจากเรื่อง “กัวเหลียงหวา ข้าเกิดมาเป็นหมอเทวดา” , “เกิดเป็นสตรีร้อยปี ให้ชายย่ำยีร้อยชาติ” และ “เกิดเป็นเทพฝึกหัด ต้องจัดจอมมารซะหน่อย” นะคะ
เรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวหลังจากที่เทพมังกรและเทพผมขาวมีลูกชายคนที่สอง และลูกชายของพวกเขาไม่สามารถอยู่บนสวรรค์ได้ เทพมังกรและเทพผมขาว รวมถึงเด็กน้อยจึงไปอยู่ที่ภพมาร ตัดขาดจากสวรรค์ และนิยายเรื่องนี้จะเล่าเหตุการณ์ต่อจากนั้นค่ะ