ตลาดร้อยปีศรีลำน้ำ, เล่ม 1: ลมหายใจแห่งกาลเวลา

เมื่อความฝันที่จะมีธุรกิจร้านกาแฟเล็กๆ ในเมืองกรุงพังทลายลงไม่เป็นท่า แก้ว กัลยา จำต้องหอบหัวใจที่บอบช้ำและเศษซากความหวัง กลับคืนสู่ ตลาดร้อยปีศรีลำน้ำ บ้านเกิดที่เธอเคยอยากหนีจากไปให้ไกลที่สุด เพื่อเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่การกลับมาครั้งนี้ ไม่เพียงต้องเผชิญหน้ากับอดีตและความรู้สึกแปลกแยกจากสถานที่ที่เคยคุ้นเคย เธอยังต้องรับมือกับข่าวคราวการมาเยือนของ "โกลบอลมาร์ท" ห้างสรรพสินค้าขนาดยักษ์ ที่อาจเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและอนาคตของทุกคนในตลาดเก่าแก่แห่งนี้ไปตลอดกาล

ท่ามกลางความสับสนอลหม่านและความหวาดหวั่นของผู้คนในตลาด แก้วเริ่มค้นพบความหมายที่แท้จริงของคำว่า "บ้าน" และ "ชุมชน" อีกครั้ง พร้อมกับสายใยที่เริ่มถักทอขึ้นใหม่กับ แม่มณี ผู้เป็นที่รัก และ จืด หนุ่มร้านกาแฟผู้เงียบขรึมแต่ช่างสังเกตและเปี่ยมด้วยพรสวรรค์ทางศิลปะ ที่จะมาช่วยเติมเต็มหัวใจของเธอให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง พบกับตัวละครมากสีสันอย่าง ลุงบุญมี เจ้าของร้านขนมไทยผู้ภาคภูมิในมรดกตกทอดและไม่ยอมก้มหัวให้ใคร ป้าสมร แม่ค้าแผงผักผู้เป็นศูนย์รวมข่าวสาร (และเสียงหัวเราะ) ของตลาด เจ๊ฮุย เจ้าแม่ผู้ทรงอิทธิพลที่ทุกคนต่างเกรงขาม และอีกหลายชีวิตที่จะเข้ามาถักทอเรื่องราวให้เข้มข้นและน่าติดตาม

จากความพ่ายแพ้และความสิ้นหวัง ประกายไฟแห่งความมุ่งมั่นเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของแก้ว นำไปสู่การค้นหาเป้าหมายใหม่ที่ไม่เคยคาดคิด และการลุกขึ้นสู้เพื่อรักษาสิ่งที่เธอเริ่มตระหนักว่ามันมีค่ามากกว่าความฝันใดๆ ที่เคยมี ตลาดร้อยปีศรีลำน้ำ เล่ม 1: ลมหายใจแห่งกาลเวลา นิยายชุดที่จะพาคุณสัมผัสชีวิตชีวา รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และเรื่องราวของผู้คนธรรมดาที่สะท้อนความเป็นจริง ผสานอารมณ์ขัน และความอบอุ่นหัวใจที่คุณจะประทับใจไม่รู้ลืม ร่วมเดินทางไปกับแก้วและชาวตลาด ลุ้นระทึกไปกับการต่อสู้เพื่อรักษาลมหายใจของชุมชน และค้นพบว่า...บางทีสิ่งที่มีค่าที่สุด อาจอยู่ใกล้ตัวเรากว่าที่คิด คลิกอ่านและร่วมเป็นส่วนหนึ่งของตลาดร้อยปีศรีลำน้ำแห่งนี้ไปพร้อมกัน!

. . . <บางตอน> . . .

ยังไม่ทันที่วงสนทนาจะสร่างซาจากฤทธิ์เดชข่าวลือพายุหมุนทอร์นาโดของป้าสมรดีนัก เสียงตวาดดังลั่นราวกับฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ ไม่มียั้งก็ดังมาจากร้านขนมไทยโบราณที่ตั้งอยู่ถัดจากร้านอาหารตามสั่งของแม่มณีไปเพียงไม่กี่คูหา

ลุงบุญมี หรือที่คนเก่าแก่ในตลาดมักจะเรียกขานด้วยความเคารพยำเกรงว่า "เถ้าแก่" ชายชราวัยหกสิบห้าปี เจ้าของตำนานขนมไทยรสเลิศหลากชนิดที่สืบทอดสูตรลับมาจากบรรพบุรุษนับร้อยปีแห่งตลาดร้อยปีศรีลำน้ำ กำลังยืนเท้าสะเอวหน้าตาแดงก่ำถมึงทึงอยู่หน้าร้าน ผมสีดอกเลาที่ตัดสั้นรองทรงสูงแบบโบราณตั้งชี้เด่เหมือนหนามทุเรียน ใบหน้าเหี่ยวย่นตามกาลเวลาแต่ยังคงฉายแววดุดันและไม่ยอมคนง่าย ๆ แดงก่ำด้วยอารมณ์โทโสที่กำลังเดือดปุด ๆ

"ไอ้ห้างฝรั่งหัวแดง! ไอ้ห้างเจ๊กตาตี่! ไอ้ห้างผีห่าซาตานปิศาจตนไหนของพวกแกโว้ย! ไม่ต้องไปตื่นตูมตามกะลาหัวแตกตามมันนักหรอก!" ลุงบุญมีประกาศก้องด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าเสียงตามสายของเทศบาลที่เปิดกรอกหูชาวบ้านอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ราวกับจะให้ได้ยินไปถึงหูพวกนายทุนหน้าเลือดเจ้าของโกลบอลมาร์ทที่อยู่ไกลออกไปหลายสิบกิโลเมตร

"ของดีของแท้มันอยู่ที่คุณภาพ! มันอยู่ที่รสชาติ! มันอยู่ที่ความซื่อสัตย์ใส่ใจในทุกรายละเอียดโว้ย! ตลาดร้อยปีศรีลำน้ำของเรามันยืนหยัดท้าแดดท้าฝนอยู่คู่กับแม่น้ำศรีนทีมาได้เป็นร้อย ๆ ปี ก็เพราะเรามีของดีที่เรามีเอกลักษณ์ ที่ไอ้พวกห้างห้องแอร์หน้าเลือดใจดำอำมหิตพวกนั้นมันไม่มีปัญญาจะทำเลียนแบบได้!"
.
.
.