รักหมด(หัว)ใจ

แนวรักรีเทิร์น จบแบบสุขนิยม เปิดเรื่องอาจดูดราม่านิดหน่อย ก่อนจะเสิร์ฟความน่ารักของเจ้าแฝด รับรองว่าไม่ตับพัง พระเอกธงแดงจ๋าๆ นิสัยเทาๆ ร้ายกับคนทั้งโลกแม้แต่กับเมียเก่า แต่สุดท้ายก็โบ้แบบไม่พักเพราะแพ้ทางเจ้าแฝด อยากให้ลองอ่านตัวอย่างดูค่ะ หวังว่าจะชอบ ><
+
เขาทิ้งผู้หญิงที่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งไป...เกือบห้าปี
เจอกันอีกทีเธอมีลูกแฝดวัยสี่ขวบ...คำถามคือลูกใคร?
+
ต้าวน้อยแฝดแก้มซาลาเปา "พระจันทร์กับตะวัน" ทำเอา "การันต์" ที่เคยบอกให้ "กอหญ้า" ไปทำแท้งใจละลายและใจสลายไปแทบจะพร้อมกัน เขาอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตที่เคยร้าย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ พ่อจะไม่พูดอย่างนั้นกับแม่ แต่ในเมื่อความจริง โลกนี้ย้อนเวลาไม่ได้...เขาจะทำอย่างไร เพื่อให้ได้ครอบครัวคืน
+++++
"เจ้าแฝดอายุกี่ขวบคะ รู้มั้ยว่าตัวเองอายุกี่ขวบ"
.
"อายุ..." พระจันทร์เหมือนจะตอบ แต่ดูไม่แน่ใจหันไปหาตะวันที่ยกนิ้วขึ้นสี่นิ้วแล้วยกซ้ำอีกสี่ ตามด้วยยกนิ้วหนึ่งและห้า คนพี่สาวก็พยักหน้า "สี่ขวบสี่เดือน สิบห้าวันค่ะ"
.
บอกตามสัญลักษณ์มือที่ตะวันทำให้ แสดงว่าเด็กหญิงจำได้ไม่แม่นเท่าเด็กชาย
.
"ถ้าหนูกับตะวันอายุสี่ขวบ ห้าเดือน เก้าวัน แม่กอหญ้าจะกลับมารับเราค่ะ อีกไม่นานใช่มั้ยตะวัน อีกกี่วันนะ"

ตะวันทำสัญลักษณ์มือให้อย่างเร็วแบบไม่ต้องนับนิ้ว
.
"ยี่สิบสี่วันค่ะ แม่จะกลับมาในวันที่ตะวันทำสัญลักษณ์แบบนี้"
.
แบบนี้ที่เด็กหญิงบอกคือยกกำปั้นขึ้น
.
"ใช่มั้ยตะวัน" เด็กชายพยักหน้า "อีกไม่นานแล้ว หนูต้องรอที่บ้านป้า แต่ลุงบอกว่ารอไม่ได้แล้ว ป้าจะเอาหนูกับตะวันไปให้คนอื่นเลี้ยง เพราะเลี้ยงไม่ไหว ค่าใช้จ่ายเยอะ ภาระเยอะ ป้าก็จะโมโห แล้วก็..."
.
เด็กหญิงเหมือนจะพูดต่อ แต่ก็เลือกที่จะเงียบ แจ่มจันทร์พอเดาได้ว่า มันคือการที่เด็กสองคนถูกทำร้าย การนึกถึงมันทำให้เด็กหญิงเบะปากเหมือนจะร้อง ตะวันก็ก้มหน้าเศร้าไม่ต่างกัน
.
"ลุงให้มาหาพ่อการันต์ มาขออยู่ด้วยรอแม่ ถ้าแม่มาหาหนูกับตะวันที่บ้านป้า ลุงจะบอกว่าเจ้าแฝดอยู่นี่ค่ะ ให้หนูอยู่ด้วยนะคะ หนูกับตะวันจะเป็นเด็กดี จะไม่กินเยอะ จะทำงาน ขออยู่ด้วยแค่..." เด็กหญิงไม่แม่นตัวเลข เธอหันไปหาน้องชายที่ทำนิ้วบอกว่ากี่วัน "ยี่สิบสี่วันค่ะ หนูทำงานเก่ง หนูกินไม่เยอะค่ะ ตะวันก็กินไม่เยอะ...หนูอยากเจอพ่อการันต์ หนูจะขออยู่รอแม่ แล้วจะไป ไม่ให้เฉดหัวค่ะ"
.
เด็กหญิงยกมือไหว้ ตะวันก็ทำตามพี่สาว ทำเอาแจ่มจันทร์น้ำตาซึม ได้ยินเด็กหญิงพูดคำว่า เฉดหัว หลายครั้งแล้ว มันทำให้คนฟังสะท้อนใจ แม้ยังไม่ได้ยินคำบอกเล่าอะไรมาก แต่เหมือนเธอจะจินตนาการได้เลาๆ ว่าสองพี่น้องพบเจออะไรมาบ้าง ถึงจะอยากรู้เรื่องราว แต่รู้สึกว่ามันเจ็บปวดที่จะต้องให้เด็กพูดถึงสิ่งที่พวกเขาเจอมา