ว่าที่เมียพ่อผมขอแล้วกัน

อติกานต์เป็นเด็กที่หาญอุปการะเลี้ยงดูมาตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ เวลาที่ผ่านไปสิบกว่าปีเปลี่ยนให้เด็กน้อยในวันนั้นกลายเป็นหนุ่มน้อยน่ารักที่เต็มไปด้วยความสดใสและร่าเริง ด้วยความที่อติกานต์เป็นเด็กขี้อ้อนช่างฉอเลาะหาญจึงทั้งรักทั้งเอ็นดู จนทำให้ลูกชายคนเดียวอย่างเหมราชรู้สึก "หมั่นไส้" หึ!!.... ไม่ใช่พ่อลูกกันแท้ๆ แต่กอดกันเก่ง ซบกันเก่ง โอ๋กันเหลือเกิน
ท่าทางของชายชรากับเด็กในอุปการะทำให้เหมราชเข้าใจว่าหาญจะเอาอติกานต์มาทำเมีย ชายหนุ่มจึงค่อนแคะและแซะคนเด็กกว่าเมื่อมีโอกาส อติกานต์เองก็ไม่ใช่จะยอมตอบโต้เขากลับไปทุกครั้งเช่นกันทำให้ทั้งสองคนเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด และยิ่งนับวันยิ่งรุนแรงขึ้น
"รับบทแม่เลี้ยงใจดีอยู่เหรอ ตีบทแตกใช้ได้"
"พูดอะไร คุณหมายถึงอะไร"
"อย่ามาทำตัวไร้เดียงสาอติกานต์ ฉันเปิดทางให้ขนาดนี้แล้วได้ทะเบียนสมรสหรือยัง รสชาติคนแก่มันเป็นยังไงถึงอกถึงใจหรือเปล่า พ่อฉันแก่แล้วอาจจะตอบสนองเธอไม่พอก็อดทนหน่อยนะ อย่าเพิ่งออกไปหากินข้างนอกช่วยตัวเองเอาก็แล้วกันโลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าเซ็กซ์ทอยนะ บอกเอาไว้เผื่อเธอไม่รู้"
เพียะ!
ฝ่ามือบางตวัดใส่ใบหน้าหล่อคม ทำให้สารวัตรหนุ่มแห่งหน่วยปราบปรามพิเศษแบล็ก ไทเกอร์ ถึงกับหน้าหันไปตามแรงตบ เหมราชหันกลับมาตวัดสายตามองอติกานต์ด้วยความโกรธเกรี้ยว
"เลิกคิดเรื่องต่ำตมพวกนี้สักทีถ้ากานต์อยากจะเป็นแม่เลี้ยงคุณ กานต์ไม่รอจนป่านนี้หรอก มีสมองแล้วก็หันมีรอยหยักด้วยอย่าสักแต่ว่ามีหัวไว้กั้นหูไม่ให้ อื้อ..."
เสียงเล็กๆ ที่กำลังเถียงเขาฉอดๆ หายเข้าไปในโพรงปากกว้าง เหมราชกระชากร่างโปร่งเข้าหาตัวแล้วจู่โจมบดจูบลงบนปากเล็กๆ นั้นอย่างไร้ความปรานี อติกานต์รวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีผลักเขาออกแล้วตบเขาจนหน้าหันอีกครั้ง
เพียะ!
"ระหว่างจูบของฉันกับพ่อ เธอชอบของใครมากกว่ากัน" เหมราชถามเสียงเยาะ หลุบสายตามองริมฝีปากสีพีชที่เจ่อขึ้นเพราะเขาอย่างพอใจ
"กานต์เกลียดคุณ! กานต์รังเกียจคุณที่ อื้อ...." เสียงของอติกานต์หายเข้าไปในโพรงปากกว้างอีกครั้ง เหมราชก้มลงจูบปิดปากที่กำลังจะต่อว่าต่อขานเขา อติกานต์ดิ้นรนขัดขืนแต่กลับไม่สามารถสู้แรงของนายตำรวจหนุ่มได้