เด็กเลี้ยงของภูริทัศน์( คุณป๋าอย่าร้าย )

เมื่อเข้าใจผิดว่าเธอคือสาเหตุที่ทำให้พีรดลลูกชายของเขาเกเร ภูริทัศน์จึงกีดกันและลงโทษเธอ แพรชมพูถูกเขาทำให้มีมลทิน เธอหนีการคุกคามจากเขาจนกระทั่ง พีรดลเพื่อนของเธอกลับมาจากต่างประเทศแล้วได้ติดต่อหากัน วันหนึ่งเขาเกิดอยากเอาเจ้าตัวน้อยไปอวดพ่อว่ามีเด็กที่หน้าเหมือนเขาตอนเด็กๆมาก

"พ่อครับ..พ่อได้เคยไปไข่ทิ้งที่ไหนไหม ผมมีน้องชายหรือพี่ชายหรือเปล่า"

"มีแกคนเดียวก็ภาระพอแล้ว ถามทำไม"

"นี่พระพายครับ พ่อดูสิหน้าเหมือนผมยังกับถอดมาเลย นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นลูกสาวยายแพรคนต้องนึกว่าลูกผมแน่ๆ"

"แกว่าอะไร ลูกของใครนะ"

"พ่อจะเสียงดังทำไม่ครับเด็กตกใจหมด ก็ยายแพรที่ไปเที่ยวไร่เราตอนที่พวกผมฉลองเรียนจบไงครับจำไม่ได้เหรอ"

ภูริทัศน์มองหน้าเด็กน้อยวัย3ขวบเต็มตาอีกครั้ง แม่หนูนี่ช่างเหมือนเขามากนัก อีกทั้งยังเหมือนเจ้าพีลูกชายเขาตอนเด็กๆราวกับคนเดียวกัน ภาพในคืนนั้นที่เขารังแกเธอและยังมีอีกหลายๆครั้ง ภาพเหล่านั้นลอยเข้ามาในความทรงจำ แปลว่ายายเด็กแพรชมพูนั่นท้องกับเขางั้นหรือ