WTF! จู่ ๆ อดีตคนรักก็กลับมาพร้อม...ลูก

ชีวิตช่างเล่นตลก
อชิระเพิ่งหัวเราะเพื่อนรุ่นพี่ที่มีลูกแบบฉับพลันไปหยก ๆ ไหงมันวกกลับมาเข้าตัวแบบนี้
เมื่ออยู่ดี ๆ แฟนเก่าก็กลับมาพร้อมเด็กคนหนึ่งแล้วบอกว่าเขาเป็น..พ่อ
"ฉันไม่ชอบเด็ก และเด็กนี่ก็ไม่ใช่.."

------------------------------

สี่ปีที่แยกจากกัน จะว่าเร็วก็เร็ว แต่จะบอกว่าช้า มันก็ช้าจริง ๆ เพราะช่วงเวลาที่ยากจะทำใจยอมรับ มันช่างผ่านไปเชื่องช้าและยากลำบากเหลือเกิน
ทว่า.. ในตอนที่เขาทำใจและลบลืมทุกอย่างได้ ใครอีกคนก็เดินกลับเข้ามาพร้อมขอความรับผิดชอบจากเขาแบบดื้อ ๆ
นึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา คิดว่ามันทำใจและปรับตัวง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
อย่าแม้แต่จะคิด ! ว่าเขาจะยอมอะไรง่าย ๆ เหมือนเมื่อหลายปีก่อน ตอนเธอกับเขายังคบกันอยู่ !

>> ทดลองอ่านตัวอย่างเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ (ซื้อผ่านหน้าเว็บราคาจะถูกกว่าน้าา)

// ตัวอย่างในเรื่อง //

"ไม่ต้องเข้ามา! จะเข้ามาทำไม ก้าวขาออกไปแล้วก็ไม่ต้องก้าวเข้ามาอีก"

ขาเรียวเสลาที่ตั้งท่าจะก้าวขยับเข้าห้องที่คุ้นเคย ก็มีอันต้องชะงักและจำต้องหดขากลับไปยืนที่เดิมแบบเลี่ยงไม่ได้ แม้ขาจะยอมถอยกลับ แต่ความจริงจังที่ไม่มีถอยในดวงตา ดันไม่ยอมขยับหรือยอมหันหลังกลับไปไหน

"ไม่ได้ตั้งใจมา"

"ไม่ได้ตั้งใจมา แล้วจะกลับมาทำไม ไปได้ตั้งกี่ปี แล้วจะกลับมาที่นี่อีกทำไม"

"น้องเมเบลอยากเจอพ่อ ก็เลยพามาหา"

"พ่อ? เฮอะ!.จะมาถามหาความรับผิดชอบอะไรมีอา เราเลิกกันไปแล้วสี่ปี แล้วนี่.."

"อะไร จะพูดอะไรก็พูดให้จบสิ"

"เธอคิดดูสิมีอา เราเลิกกันไปสี่ปีแล้ว แล้วเด็กคนนี้..ใช่ความรับผิดชอบของฉันจริงหรือเปล่า"

"ฮิม!.. อย่ามาเรียกลูกแบบนั้น!." หลุดปากโพล่งขึ้นเสียงดังพร้อมเสียการควบคุมสีหน้าและอารมณ์ทันทีที่ได้ยินคนตัวโตพูดจบ

"เธอก็อย่าเรียกฉันเหมือนสนิทกันแบบนี้ ทั้งที่.."

"ใช่ เราแยกทางกันไปสี่ปีแล้วก็จริง แต่ช่วย คอ.วอ.ยอ คิด วิเคราะห์ แยกแยะหน่อยได้ไหม"

คนไม่อยากวิเคราะห์อะไรส่ายหัวระริก ไม่คิดจะทบทวนหรือเปิดใจแยกแยะอะไรทั้งนั้น ด้วยเดิมทีเขาก็ไม่ได้ญาติดีกับลูกเล็กเด็กแดงที่ไหนอยู่แล้ว เด็กก็คือเด็กที่ถามนั่นร้องจะเอานี่ไม่หยุด ที่บางทีก็อาจจะน่าเบื่อหน่ายและน่าส่ายหัวระอาในเวลาเดียวกัน เป็นเหมือน ๆ กันหมดนั่นแหละ

"ฉันไม่ คอ.วอ.ยอ. อะไรทั้งนั้น"

"รู้ว่าโกรธ แต่ช่วยแยกส่วนกันได้ไหม มีอาก็ส่วนของมีอา ลูกก็ส่วนลูกสิ"

"ไม่! ไม่แยกแยะอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันไม่ชอบเด็ก และเด็กนี่ก็ไม่ใช่..."

"อย่าพูดคำนั้นออกมาเชียว!." ชี้นิ้วออกคำสั่งเสียงเขียว เมื่อมองปราดเดียวก็เดาออกว่าเขากำลังจะพูดอะไรออกมา "แบบนี้นี่ไง ก็เพราะฉันรู้ว่านายไม่... ฉันจึงขอแยกย้ายและแยกจากกัน"

"ใช่ ยังจำได้ดีนี่ว่าเธอเป็นคนพูดคำนั้นเอง แล้วตอนนี้กลับมาทำไมอีก!."

"ก็บอกว่าเมเบลถามหาพ่อ บอกไม่เข้าใจหรือไง! หูดับสมองกลับไม่รับรู้อะไรแล้วเหรอ!." รู้ว่าเขาโกรธ เข้าใจว่าคงแค้น แต่เธอเองก็โมโหเป็นเหมือนกัน


.....................................................
- คนหนึ่งโกรธแค้นเจ็บใจ คนหนึ่งอยากได้ความรักความสนใจ และอีกคนยอมรับจบทุกความเจ็บเอาไว้คนเดียว อะไร ๆ ก็ให้ความรู้สึกยากเข้าไปใหญ่
- แล้วความสัมพันธ์ที่ให้ความรู้สึกปานงูกินหางนี้ มันจะจบลงแบบไหน และระหว่างสถานะพ่อโบ้ตกเป็นทาสลูก กับถ่านไฟเก่าลุก อะไรมันจะเกิดขึ้นก่อนกัน ?
- ไม่มีนอกกายนอกใจ จบสุขนิยมค่ะ

// ชอบหรือไม่ชอบอย่างไร ฝากคอมเมนต์ติ ชม และส่ง(หัว)ใจให้หลานสาวคนสวยผู้น่ารักน่าเอ็นอูด้วยน้า ขอบคุณทุกการซัปพอร์ตนักเขียนตัวน้อย ๆ คนนี้นะคะ รัก <3
เฟร์ดา