สางพระธุดงค์

สมิงหนุ่มกับสางเฒ่า
แดดอ่อน ๆ ทะลุผ่านยอดไม้ในทางเถื่อน สาดแสงส่องประกายเป็นริ้วสายสีทอง คล้ายกำลังเชื้อเชิญนักเดินทาง ให้มุ่งหน้าเดินต่อไปเพื่อคลายความสงสัยใคร่อยากรู้ คูดินสองฟากฝั่งมีขนาดกว้างขวาง พอใช้วัวลากเกวียนสัญจรผ่านไปได้ คนรุ่นเก่าส่วนใหญ่ มักจะเรียกกันว่าทางโสก หากมองดูไกล ๆ คล้ายกับเป็นประตูป่า ซึ่งตอนนี้ พรานน้อยกับไอ้ดำหมาพรานกำลังเร่งสาวเท้า มุ่งหน้าเข้าไปยังส่วนลึกเรียกกันว่าป่าซากนอก
ขณะที่พรานน้อย ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างสม่ำเสมอ พลันได้ยินอีกเสียงหนึ่ง ย่ำลงบนเศษไม้ดังกรอบแกรบ แทรกกับเสียงย่ำเท้าของเขาและไอ้ดำ
“เส่!!(เฮ้!!) เงียบ ๆ ก่อนสิวะไอ้ดำ” พรานน้อยสบถ พลางเอามือจุ๊ปากบอกหมาพราน ก่อนหยุดเดินนิ่งเงียบ เงี่ยหูฟังเสียงนั้นอย่างระแวดระวังภัย เขาสอดส่ายสายตามองไปมารอบด้าน พลันได้ยินเสียงกระโจนพรวดพราด จนไม้ไร่ขนาดเล็กหักโผงผ่างเสียงดังลั่นไกลออกไป พลันมองเห็นร่างสีเหลืองลายคาดดำอยู่ไหว ๆ จนไอ้ดำหมาพราน ทำท่าจะวิ่งติดตามไป แต่ก็ถูกพรานน้อยฉุดดึงไว้ ก่อนที่มันจะส่งเสียงเห่ากระโชกโฮกฮาก จนดังลั่นทั่วทั้งดง