สโนว์ไวท์กับคนใหญ่ทั้งเจ็ด (เล่ม2)(เล่มจบ)

คนอื่นหลุดไปในเกมจีบหนุ่ม ส่วนฉันดันหลุดเข้ามาในเกมช่วยแม่มด..

“ภารกิจของคุณผู้เล่นคือ จะต้องช่วยแก้คำสาปของแม่มดที่สาปเอาไว้”

คำถามคือคำสาปพวกนั้นมันคืออะไร แล้สาปแช่งกับใครบ้าง? ฉันไม่ได้คำตอบอะไรจากแม่มดเลย เพราะนางดันเสียชีวิตลงหลังจากที่ร้องขอและมอบภารกิจให้ฉันแล้ว

แต่ในความโชคร้ายก็ยังคงมีความโชคดีนั่นก็คือ ระบบเกมจะมีคำใบ้เกี่ยวกับบุรุษผู้ถูกสาป..

ฉันตามคำใบ้แรกมาก็พบเจอกับ..ชายหนุ่มที่มีอาชีพล่าสัตว์ เขาดูปกติดีทุกอย่างยกเว้น..ตรงส่วนนั้นที่เรืองแสงออกมา

เกมนี้มันจะกาวไปหน่อยรึเปล่านะ..จุ๊ดจู้เรืองแสงเนี่ยนะ และการแก้คำสาปนั้นแสนง่ายนั่นคือการให้เขากินแอปเปิ้ลที่แม่มดมอบให้

“ขอโทษด้วย..แต่ข้าแพ้แอปเปิ้ล”

นี่ช่างเป็น..การแก้คำสาปที่ยากเย็นอะไรเช่นนี้กันนะ หากเขาไม่ยอมกินแอปเปิ้ลแล้วส่วนนั้นของเขามันจะเลิกเรืองแสงกี่โมงเล่า

“ข้าไม่ได้คิดว่ามันคือเรื่องลำบากเลยแม้แต่น้อย แต่ข้าคิดว่านี่คือความพิเศษของข้าเลย บนโลกใบนี้จะยังมีจุ๊ดจู้ของใครอีกที่เปล่งแสงเรืองรองเช่นนี้ เจ้าเองก็ชอบมันใช่ไหมข้าเห็นเจ้าแอบมองมันตลอดเลยนี่”

มองเพราะชอบที่ไหนกันเล่า ฉันมองเพราะมันแปลกต่างหากเล่า!

.

.

“ข้าได้ยินมาว่าท่านก็เป็นอีกคนที่ถูกแม่มดสาป เช่นนั้น..ตรงส่วนนั้นของท่านมันมีความผิดปกติตรงไหนกันคะ?”

แอซล่าได้ข่าวมาว่าสตรีผู้นี้คือสตรีที่จะมาช่วยรักษาคำสาปของแม่มด..แต่ทว่าเขาไม่ได้เดือดร้อนดังเช่นคนอื่นๆ และเขาก็ชอบคำสาปที่แม่มดสาปเขามากทีเดียว แต่ในเมื่อเธอถามเช่นนั้นเขาก็จะบอก

แต่การบอกของเขาไม่ได้บอกทางปาก แต่เขาเลือกที่จะถอดกางเกงให้นางดูต่างหาก

นาเวียขมวดคิ้วพร้อมกับอ้าปากค้าง..นี่คงเป็นคำสาปที่แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่เธอเคยเห็นมาเลย

จุ๊ดจู้ล่องหนงั้นเรอะ!!

“ถึงจะมองไม่เห็นแต่ว่ามันใช้งานได้ปกตินะ หากเจ้าสงสัยหรือไม่เชื่อคำกล่าวของข้าจะให้ข้าแสดงให้ดูก็ย่อมได้ ขึ้นไปนอนบนเตียงสิ”

“มะ..ไม่เป็นไรค่ะ ข้าเชื่อคำกล่าวของท่านแล้ว เช่นนั้นเรามาแก้คำสาปกันดีไหมคะ”

แอซล่าส่ายหน้าเบาๆ

“ข้าไม่ได้ต้องการแก้คำสาปอะไรทั้งนั้น ข้ามีความสุขและพึงพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่นี่แล้วล่ะ..แต่หากว่าเจ้ายืนยันและอยากจะแก้คำสาปให้ข้า เช่นนั้นลองเสนอมาหน่อยสิว่าเจ้าจะตอบแทนข้าอย่างไร..หากข้ายินยอมแก้คำสาปตามที่เจ้าต้องการน่ะ”