คุณหนูสามตระกูลซ่ง

ท่ามกลางหิมะตก อากาศหนาวเย็นไปถึงกระดูก แต่กลับมีสตรีร่างบอบบางนอนอยู่บนลานกว้างท่ามกลางหิมะ เท้าทั้งสองข้างของนางถูกโซ่ตรวนมัดตรึงไว้ ข้อเท้ามีทั้งบาดแผลที่เกิดจากการถูกพันธนาการ และหิมะได้กัดกร่อนผิวหนังจนเกิดรอยแดงไปทั่วร่าง
ซ่งชิงเกอได้แต่นอนมองท้องฟ้าที่มืดมิดดุจสีของน้ำหมึก มุมปากยกยิ้มบางๆ มันเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน ในหัวของนางมีภาพของอดีตฉายซ้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
‘ไม่เหลือแล้ว ข้าไม่เหลือสิ่งใดแล้ว’ นางครุ่นคิดอย่างคนสิ้นหวัง หัวใจของนางยามนี้แตกสลายกลายเป็นเศษดิน
‘เรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้ มันเริ่มจากตรงไหน แล้วข้าควรโทษใครดี โทษโชคชะตา หรือว่าตัวของข้าเอง’ นางครุ่นคิดอยู่ในใจเงียบ ๆ