เมื่อรักร้างลา

สโรชาเป็นดาราตกอับ ไม่มีงาน ไม่มีเงิน และมีหนี้ที่ต้องจ่ายอีกหลายล้าน ขณะที่เธอกำลังอับจนหนทาง แฟนเก่าอย่างปรินทรก็เข้ามายื่นข้อเสนอให้

.........

สโรชาวางสายแล้วหย่อนโทรศัพท์ลงกระเป๋า เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็ถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงใหญ่ของใครคนหนึ่งยืนกอดอกอยู่ข้างหน้า ดวงตามองมาที่เธออย่างดูแคลน

"นี่น่ะเหรอ ธุระสำคัญที่คุณว่า" ปรินทรกระตุกยิ้ม "นี่ถ้าไม่ได้กับหูผมคงไม่เชื่อ ว่าคุณตกอับจนต้องหาลำไพ่พิเศษ"

"คุณแอบฟังฉันคุยโทรศัพท์! คนไม่มีมารยาท!"

"ไม่เห็นต้องแอบ ผมเดินเข้ามาดี ๆ แต่คุณไม่เห็นเอง ได้ยินคุยกับเสี่ยเพลินเชียว แต่ระวังหน่อยนะคุยเสียงดังแบบนี้ เมื่อกี้ถ้าเป็นเซ็กซ์โฟนผมคงเสียวไปด้วยแล้ว"

.......

"ตามึงจะหลุดแล้วว่ะไอ้พีท" ชัชวาลพูดแดกดันเมื่อเห็นเพื่อนรักมองยังโต๊ะอาหารที่อยู่ชิดผนังด้านซ้ายซึ่งเป็นโต๊ะของดาราสาวและหนุ่มใหญ่ ด้วยสายตาที่ไม่กะพริบ

"หึ" ปรินทรเหยียดยิ้มแล้วคำรามอยู่ในลำคอ ทำให้ชัชวาลรู้ว่ามันไม่ได้ฟังที่เขาพูดแน่ ๆ

"นี่ถ้ารู้กูไม่รู้จักมึง กูคงคิดว่ามึงมาตามจับชู้ เมียมีกิ๊กอะไรแบบนั้น" คนเป็นเพื่อนมองตามสายตาแล้วเปรยออกมา

เขาแปลกใจตั้งแต่ปรินทรชวนมากินข้าวที่ร้านนี้ ทั้งที่ปกติมันจะชวนเขาไปร้านเหล้ามากกว่า เขายังเห็นมันมองไปยังประตูราวกับจะรอใครสักคน พอดาราที่ชื่อสโรชาเดินเข้ามาเขาก็ร้องอ๋อ และมั่นใจว่าระหว่างไอ้เสือยิ้มยากกับดาราคนนี้คงมีอะไรมากกว่าที่ตาเห็น

"กูก็แค่มาจับผิดคน" เห็นพูดประชดประชันทำท่าโมโหตอนที่เขาดักคอว่าโทรหาเสี่ย ทำนองว่าเขากล่าวหาเธอ แล้วไอ้ที่เห็นนั่งฉอเลาะออเซาะกับไอ้เสี่ยนี่มันอะไร

"มึงกับดาราคนนี้มีอะไรที่กูยังไม่รู้ใช่ไหมวะ" ชัชวาลว่าพลางยกแก้วเบียร์ขึ้นมาจิบ สายตาคมจ้องมองเพื่อนโดยปราศจากรอยยิ้ม

"เคยเอากัน" ปรินทรพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ทำให้เพื่อนอย่างชัชวาลหน้าตาตื่น รีบมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีพนักงานเสิร์ฟอยู่แถวนี้ก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก กระนั้นก็ยังโมโหอยู่ดี

.........

ดอกฝิ่นฝากนิยายเรื่องใหม่ในอ้อมใจนักอ่านด้วยนะคะ ลองเข้าไปโหลดตัวอย่างดูก่อนนะคะ