ท่านอาจารย์หยุดรับศิษย์ได้แล้ว ทุกคนกลายเป็นเซียนกันไปหมดแล้ว (เซียนเซี่ย, Yaoi)

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นชายรักชายไม่ชอบกดปิด

ชื่อสถานที่ ชื่อตัวละคร และอื่นๆ ในนิยายล้วนไม่มีอยู่จริงเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น

อาจมีการใช้คำหยาบคาย หรือคำที่ผิดหลักไวยากรณ์ และสะกดผิดเพื่ออรรถรสในการอ่านในบางครั้ง และจะทำการแก้ไขคำผิดเมื่อนิยายจบ

อาจจะมีพฤติกรรมไม่เหมาะสมในบางการกระทำของตัวละครไม่ควรลอกเลียนแบบ เยาวชนควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เพราะสิ่งที่ปรากฏในนิยายไม่ใช่เรื่องจริง แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เน้นเนื้อเรื่องธรรมดาไม่มีNC

นิยายเริ่มติดเหรียญตั้งแต่ที่ 5 ราคา 5 เหรียญ แต่จะเปิดให้อ่านฟรีที่นี่ที่เดียว เป็นเวลา 24 ชั่วโมง

นิยายอัพทุกวัน หากมีวันไหนที่ไม่สะดวกในการอัพจะแจ้งให้ทราบในตอน

+++++

[ยินดีต้อนรับโฮสต์สู่โลกเบื้องล่าง ระบบรับศิษย์เปิดขึ้นแล้ว]

“ระบบ?” เมื่อได้ยินเสียงในใจลู่เซียวหรานก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะยกมือขึ้นลูบคาง ในฐานะนักอ่านอาวุโสตนเข้าใจได้ทันทีว่ากำลังเดินทางข้ามเวลามาพร้อมกับระบบ แต่ระบบที่ว่าของตัวเองคืออะไร “แนะนำฟังก์ชันให้ฉันฟังหน่อย”

[ระบบ เป็นระบบรับศิษย์ ยิ่งโฮสต์รับศิษย์มากเท่าไร ก็ยิ่งดี เพราะระบบจะมอบของรางวัลและการฝึกฝนให้โฮสต์] เมื่อได้ยินนัยน์ตาของลู่เซียวหรานก็แวววับ ใครบ้างที่ไม่อยากเป็นเซียน? ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงดีใจว่า

“แล้วรางวัลแพ็กเกจต้อนรับหรือมือใหม่ล่ะ?” เมื่อได้ยินระบบก็เงียบไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงโมโนโทนว่า

[โฮสต์ได้รับรางวัลต้อนรับมือใหม่ต้องการเปิดหรือไม่?]

“เปิด”

[ยินดีด้วยโฮสต์ได้รับดวงตาแห่งการตรัสรู้ และบัตรใช้งานพลังเซียนได้เป็นเวลา 1 ชั่วโมง] เมื่อได้ยินลู่เซียวหรานก็ก้มหน้าศึกษาสิ่งที่ได้รับมา

ดวงตาแห่งการตรัสรู้ ดวงตาที่สามารถมองผ่านสิ่งต่างๆ ได้ ทำให้สามารถเห็นถึงที่มาของบุคคลนั้นๆ และระดับพลังได้

บัตรใช้งานพลังเซียน สามารถกลายเป็นเซียนได้ภายในเวลา 1 ชั่วโมงเป็นการ์ดสิ้นเปลืองใช้แล้วหมดไป

เมื่อมองเห็นคุณสมบัติของรางวัลลู่เซียวหรานก็พอใจ ก่อนจะเอ่ยกับระบบว่า “แล้วเราจะหาศิษย์ได้อย่างไร?” ลู่เซียวหรานมองไปรอบตัวที่เต็มไปด้วยความรกร้าง ก่อนจะเอ่ยถามระบบด้วยเสียงอ่อนใจ

[โฮสต์สามรถเดินหาไปรอบๆ ได้เมื่อเจอศิษย์ที่เข้าเกณฑ์ระบบจะแจ้งเตือนโฮสต์เอง] เมื่อได้ยินลู่เซียวหรานก็เอ่ยถามด้วยเสียงไม่มั่นใจนักว่า

“ที่นี่ที่ไหน?”

[ที่นี่คือหุบเขาหมื่นอสูร] เมื่อได้ยินลู่เซียวหรานก็มีสีหน้าบิดเบี้ยว ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรงว่า

“ฉันเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาจะออกจากที่นี่ได้อย่างไร?”

[โฮสต์สามารถใช้บัตรใช้งานพลังเซียนเพื่อออกจากที่นี่ได้] เมื่อได้ยินลู่เซียวหรานก็มีสีหน้าบิดเบี้ยว เพราะตนกะจะใช้บัตรที่ว่านั้นเป็นไพ่ตาย แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ตัวเองต้องมันเพื่อให้ออกไปจากที่นี่ได้ก่อนเท่านั้น

“ใช้บัตรใช้งานพลังเซียน”

[รับทราบ]