มากกว่ารัก…

"เราลองคุยกันแบบจริงๆ จังๆ ได้มั้ย"
เสียงของเขานิ่ง และแน่วแน่ เหมือนกับดวงตาที่มองตรงมาที่เธอไม่หลบ ไม่เร่งเร้า แต่ซื่อสัตย์กว่าทุกคำพูดที่เคยได้ยิน
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ไม่พูดอะไร แต่พยักหน้าเบาๆ
ใหญ่ไม่ได้ยิ้มกว้าง เขาแค่ยิ้มบางๆ ที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบอบอุ่นขึ้นทันที
เขาเอื้อมมือมาลูบหัวเธอแผ่วเบา แล้วขยับตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม
จูบที่เขามอบให้ในตอนนี้
ไม่เหมือนกับจูบตอนก่อนหน้า
มันไม่ได้รีบร้อน หรือเต็มไปด้วยความลังเล
แต่มันลึกซึ้งกว่า อ่อนโยนกว่า และชัดเจนกว่า
+++
"เป็นอะไร?" เขาถามตรง
เธอหลบสายตา ลมพัดผมปัดเข้าหน้า แต่เธอไม่ยกมือปัดมัน
"ผู้หญิงคนนั้น ใคร.."
เขาชะงักนิดหนึ่ง ก่อนตอบด้วยเสียงเรียบ
"พี่เมษา รุ่นพี่ที่ทำโปรเจกต์ด้วยกัน เคยเรียนด้วยกันมาก่อน"
+++
"เธอมีคนชอบเยอะ เธอเก่ง เท่ ดูดี ส่วนเราก็งั้นๆ"
ใหญ่เดินเข้ามาหาเธอช้าๆ แสงจากห้องส่องแค่ครึ่งใบหน้าเขา เงาของเขาทอดลงยาวบนพื้นกระเบื้อง
เขาไม่พูดอะไรเลย แค่จับมือเธอแน่น แล้วเอาหน้าผากมาแนบกับหน้าผากเธอ
ลมหายใจเราไหลเวียนใกล้กันจนแทบไม่ต้องพูดอะไร
"ฟังนะ" เสียงเขาเบา แต่มั่นคง
"ต่อให้มีคนเก่งกว่าหรือดูดีกว่าเธออีกเป็นร้อยคน ใหญ่ก็ไม่ได้ต้องการพวกเขา"
เธอเงียบ
"เพราะใหญ่ไม่ได้เลือกใครจากสิ่งที่เขามีใหญ่เลือกจากสิ่งที่ใหญ่รู้สึกเวลาอยู่กับเขา"
เขาหยุด หายใจลึก แล้วพูดต่อด้วยเสียงที่สั่นนิดๆ
"อยู่กับเธอ ใหญ่ได้เป็นตัวเองที่สุด ได้หัวเราะแบบไม่ต้องฝืน ได้พูดในสิ่งที่ไม่เคยพูดกับใครและรู้ว่าเธอไม่เคยหลอกตัวเองเวลาอยู่กับใหญ่"
"ใหญ่ไม่ต้องการคนที่สมบูรณ์แบบ" เขาบีบมือเธอแน่นขึ้น
"ใหญ่ต้องการเธอ"