หมดแรงฝืนทนรัก

ให้ลูกกำพร้าพ่อ ก็ยังดีกว่าต้องทนอยู่กับพ่อที่ไม่เคยใส่ใจแก ทิ้งให้แกต้องรออยู่ทุกวัน ลูกป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลแต่ผู้ชายคนนั้นกลับไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น ถ้าต้องมีพ่อแบบนั้นให้ลูกไม่มีพ่อซะยังจะดีกว่า!
********

เนื้อหาบางส่วนในเรื่อง



'อยากรู้ไหมว่าคืนที่ลูกชายเธอเข้าโรงพยาบาล ภพเขาอยู่ที่ไหน? กับใคร?'

นอกจากภาพชายหญิงนอนกอดก่ายกันบนเตียงหลายรูปแล้ว ยังมีรูปถ่ายของปองภพจากด้านหลังที่ปริมามองดูก็รู้ว่าคนทั้งคู่กำลังอยู่กันที่คอนโดของฝ่ายชาย เธอจำของตกแต่งในห้องได้ดี หลายอย่างปริมาเป็นคนซื้อเข้าไปตกแต่งให้เขาเองกับมือ

ดวงตากลมที่เริ่มสั่นไหวจ้องมองข้อความที่ถูกส่งตามรูปถ่ายมา เธออ่านมันซ้ำ ๆ ด้วยใจที่เจ็บปวดราวกับมีหนามแหลมทิ่มแทงอยู่ทั่วทั้งใจ

'อยากรู้ไหมว่าคืนที่ลูกชายเธอเข้าโรงพยาบาล ภพเขาอยู่ที่ไหน? กับใคร?'

ปริมาหวนนึกถึงคำแก้ตัวที่เขาเคยบอกเธอเมื่อหลายวันก่อน

"คือ ผมเมา"

"คุณมีเวลาไปดื่มจนเมา แต่ไม่มีเวลากลับมาฉลองวันเกิดกับลูกเนี่ยนะภพ"

"ผมผิดไปแล้ว"

"ภพเมาและเมินเฉยตอนที่ปริมโทรหาเพราะไม่รู้จะโทรหาใคร ภพเมาอยู่ที่อื่นตอนที่ลูกเราเลือดไหลไม่หยุด"

"ปริม ผมรู้ว่าผมผิด ผมควรจะรับสายคุณ ควรจะอยู่ที่โรงพยาบาลกับลูก"

"แล้วทำไมคุณไม่อยู่ล่ะ"



ในที่สุดเธอก็ได้รู้คำตอบที่แท้จริงแล้วสินะ ว่าเพราะทำอะไร ทำไมคืนนั้นเขาถึงไม่มาอยู่กับเธอและลูก



******

เรื่องนี้นางเอกมูฟออนค่ะ

******

*โปรดอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ
*นิยายรักดราม่า จบสุขนิยม ไม่มีนอกกายนอกใจ ในเรื่องมีเด็ก
*หากไม่รบกวนเกินไป ช่วยกดหัวใจให้เรตติ้ง คอมเมนต์ ติชมให้ไรต์หน่อยนะคะ ^^
***ซื้อผ่านเว็ปถูกกว่า iOS