You are so adorable ขีดจำกัดความน่ารักของเธอ

"คือว่า...ชื่ออันดาเหรอคะ"
ฉันตัดสินใจพูดออกไปบ้าง พร้อมหัวใจข้างซ้ายที่เต้นรัว ไม่มีท่าทีที่จะหยุดลงง่าย ๆ เหมือนพายุที่พัดเข้าในช่วงฤดูมรสุม
พวงแก้มสีชมพูเริ่มแดงระเรื่อเห่อร้อนขึ้น เมื่อในใจคิดบทไว้แล้วว่าจะพูดประโยคไหนต่อเป็นลำดับถัดไป
"ใช่แล้วครับ"
"ชื่ออันดาทำไมน่ารักจังเลย" เป็นเกรซที่ตาโต ก่อนจะเปลี่ยนกลับไปยกยิ้มมุมปากชอบใจ เมื่อเห็นเพื่อนรักในกลุ่มเริ่มพูดเต๊าะผู้ชายเป็นครั้งแรก มืออีกข้างหนึ่งก็เคลื่อนไปดันหลังเชิงให้กำลังใจ
เอาอีก พูดอีก อิแม่ช้อบชอบ
"หึ แค่ชื่ออันดาก็น่ารักแล้วเหรอคะ"
"อือ" ฉันครางในลำคอ จากนั้นก็เม้มปากแน่น เพราะอาการแพ้ผู้ชายปากหวานพูดจาคะขาเป็นทุนเดิม
ยิ่งสายตาที่เขาใช้จ้องเข้ามาในตาฉันอีก ดาเมจมันรุนแรงไม่อาจจะต้านทานไหว เลยต้องหลบสายตา เสมองไปทางอื่นแบบเลี่ยง ๆ ก่อนจะหันกลับมาบังเอิญสบตาคนตรงหน้าอีกครั้ง
ราวกับตรงนี้มีแค่เราสองคนเท่านั้น เกรซไม่ได้อยู่ด้วยเลย
"ปลาวาฬชอบอันดาเหรอ" เขาถามพร้อมส่งรอยยิ้มหวานมาให้ แต่อย่ายิ้มแบบนั้นสิ ใจฉันก็เหลวเป๋วเป็นน้ำเหมือนกันนะ
"อือ ขอชอบได้ไหมคะ" ถ้าฉันขอ เขาจะอนุญาตไหมนะ ความรู้สึกที่อยากจีบเขาคนนี้ก็ผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ดเลย ไม่รู้สิแต่ทำไมยิ่งมองยิ่งชอบ
"แค่ชอบอย่างเดียวเหรอ เสียใจนะ ตอนนี้โสดด้วย จีบได้ครับ" งั้นถ้าพูดไฟเขียวขนาดนี้แล้ว ปลาวาฬคนนี้จะลองลงสนามกันสักตั้ง ผลจะเป็นยังไงก็จะไม่เสียใจทีหลัง



*** ระบบ IOS กดผ่านหน้าเว็บไซต์จะถูกกว่านะคะ ***