สู่อ้อมกอดสหัสวัต

"เลิกไปหาเรื่องไอ้พวกเด็กบ้านได้แล้วอย่าห้าวให้มันมากขี้เกียจตามล้างตามเช็ด"

"เฮียเป็นใครถึงคิดจะมาห้าม"

"ผัวมึงไงให้ทบทวนความทรงจำหน่อยไหมไอ้ตี๋"
...................................................................
เมื่อหนุ่มผิวเข้มเจ้าของรอยสักลูกชายคนโตของอดีตมาเฟียอย่าง ราพ ผู้ชื่นชอบการใช้ชีวิตเงียบสงบช่วงวันหยุดจะคลุกอยู่แต่ในอู่ซ่อมรถ แต่วันหนึ่งต้องมาปวดหัวกับคนสนิทของน้องชายที่พยายามเข้าหาเขาด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง ชีวิตสงบสุขมันจะไม่สงบสุขอีกต่อไปด้วยน้ำมือหนุ่มห้าวแห่งคณะวิศวะอย่าง ขุนเขา

"กูให้มึงกลับทั้ง ๆ อย่างนี้ไม่ได้หรอก"

ขณะที่มันยังอยู่ในอารมณ์ฉุนเฉียวเกิดมันเที่ยวไล่กัดคนบนท้องถนนขึ้นมาจะยุ่ง ให้ตายเถอะสาบานว่าเขาไม่เคยทำอะไรโง่ ๆ แบบนี้กับใครเลยหมอนี่คือคนแรก

"คิดว่าห้ามคนอย่างไอ้ขุนเขาได้เหรอเฮียราพ"

"ไม่น่ายากนะ ทางออกก็มีทางเดียวถ้าอยากออกไปก็ล้มกูให้ได้ก่อนส่วนจะด้วยวิธีไหนนั้นแล้วแต่มึงเลย"

"เฮียผมไม่เล่น"

"ก็ไม่เล่นไงกูเอาจริง"

"หลีกไป"

กึก!

"ไม่ยอมหลบใช่มั้ย ได้ เดี๋ยวจะทำให้เฮียหลีกทางให้ผมด้วยตัวเองเลยคอยดู"

จะใช้วิธีไหนเหรออยากรู้จริง ๆ

มุมปากสีเรื่อประดับรอยยิ้มเย็นหากคิดจะใช้กำลังเขายอมรับว่าสู้อีกฝ่ายไม่ได้แน่ งั้นขอใช้ปากก็แล้วกัน

"จะทำอะไร!" ราพตื่นตัวเกร็งทันทีที่มือขาวซุกซนลากเรียวนิ้วไปตามขอบกางเกงช้า ๆ

"พูดเองนี่ว่าใช้วิธีไหนก็ได้"

"ขอเตือนไว้ก่อนนะไอ้ตี๋ถ้ามึงทำมันตื่นมึงนั่นแหละจะเดือดร้อน"

#สู่อ้อมกอดสหัสวัต