คุณชายพัทท์ไม่รักโจร

เนื้อเรื่องย่อ
เพราะบ้านถูกโจรบุกปล้นจนย่อยยับ คุณชายอย่างพัทท์จึงต้องระหกระเหินไร้ที่พึ่ง สุดท้ายถูกฝากฝังไว้กับเสือฆาต น้องชายร่วมสายเลือดของฆิต


"พัทท์ ย้ายไปอยู่กับน้องชายพี่ก่อนเถอะนะ... ถึงมันจะเป็นโจร แต่ก็เป็นคนเดียวที่พี่วางใจ"

หากไม่ใช่ว่าเพราะเห็นพี่ฆิตเป็นเหมือนพี่แท้ๆ คุณชายพัทท์คงไม่เชื่อคำหลอกลวงนี่

เพราะตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในที่แห่งนี้ เขาก็ประจักษ์ได้ว่า โจรก็คือโจร วันยังค่ำ


"นี่รึ คนที่มึงขอให้กูปกป้อง"

"..."

"โถ่คุณชาย โตเป็นควายแล้วยังดูแลตัวเองไม่อีก"



...



เพราะความบาดหมางฝังลึกในครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามจึงไม่อาจเรียกว่าครอบครัวได้อีกต่อไป

ครั้งหนึ่ง ฆาตเคยเป็นส่วนหนึ่งในนั้น หนึ่งในครอบครัวที่เคยร่วมโตมาใต้ชายคาเดียวกัน แต่กาลเวลากลับเปลี่ยนทุกสิ่ง

เส้นทางชีวิตของสองพี่น้องแยกออกไปคนละสาย ต่างฝ่ายต่างเดินห่าง จนเมื่อหันกลับมาอีกที สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีเพียงความเข้าใจผิด ความเจ็บปวด และแค้นเรื้อรังที่ไม่มีใครเอ่ยถึง



"ช่วยดูแลคุณพัทท์ของกูที"

"มึงรักมันมากเลยนะฆิต ถ้ามึงกราบตีนขอร้อง กูอาจจะยอมสักครั้ง"


พัทท์ ของรักของหวงของไอ้ฆิต คนที่เคยเชิดหน้าชูคออยู่เหนือเขามาโดยตลอด คราวนี้ถึงทีเขาบ้าง ที่อยากลองเหยียบย่ำศักดิ์ศรีนั้นดูสักครั้ง




...



ทั้งคู่ดันพลั้งเผลอได้เสียกันในช่วง ช่วงสวาสดิ์ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ


ให้ตายเถอะ กูได้กับไอ้พัทท์

เมื่อคืนกูเป็นเหี้ยอะไรวะ



"ไอ้เวรตะไล! มึงมันโจรชั่ว!"

"มึงคิดว่ากูอยากจะเอามึงนักรึ? ..สภาพแบบมึงน่ะ ไม่ได้ครึ่งของหญิงงามเสียด้วยซ้ำ! มองแล้วอุจาดตา!"


"เมื่อคืนที่เกิดขึ้น ก็เพราะมึง! เพราะมึงเป็นอุรุกา! มึงหลอกล่อราชสีห์อย่างกู! ที่กูต้อง เสียตัว ก็เพราะมึง!"

"...."

พัทท์จำใจก้มหน้า กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลริน ยอมรับความจริงอันขมขื่นว่า ตนต่างหากที่พลาดพลั้งเอง




...



เขาคิดว่าหากหลีกเลี่ยงกันเสียหน่อย อาศัยเพียงเงียบ ๆ อยู่ไปวัน ๆ ก็คงไม่ต้องเผชิญหน้ากับเสือฆาตบ่อยนัก อย่างน้อย ความกระอักกระอ่วนในอกก็คงบรรเทาลงบ้าง

ทว่า กลับมิเป็นเช่นนั้นเลย

โชคชะตาเหมือนจงใจกลั่นแกล้งเพราะสิ่งที่ทำให้คุณชายพัทท์ปวดเศียรเวียนเกล้า หาใช่ความยากลำบากในถิ่นโจรไม่ หากแต่เป็นเจ้าเสือฆาต ที่เขาต้องพบหน้าในแทบทุกโมงยาม ทั้งคำพูดกวนประสาท สีหน้าท้าทาย และแววตาเจ้าเล่ห์ที่ไม่มีวันไว้ใจได้ ล้วนแต่ทำให้หัวของคุณชายปั่นป่วนยิ่งกว่ายามใด



"สงสารคนอื่นบ้างมั้ยที่ต้องทนมองหน้ามึง"




...


"เออ...พวกเอ็งนี่ก็แปลก...เอ็นดูมันกันดีนัก ขนมมันมีมนต์เสน่ห์นักรึ?" 


"ก็แค่...จะบอกว่าหน้ามึงขี้เหร่ แผลเป็นก็มีของมีตำหนิอย่างนี้เรอะที่พวกเองชมว่างาม"



"ที่มันเป็นแบบนี้ก็เพราะมึง! เพราะมึงไงไอ้จัญไร!"





...


"กูพูดไม่คิด... ไม่ได้ตั้งใจให้มึงเจ็บเลยรู้ไหมคนดี...ใบหน้านี้งดงามเพียงใด"



คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่าง ชาย × ชาย (Boys Love)

อาจมีคำพูดหรือการกระทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ซึ่งทั้งหมดเกิดจากจินตนาการของผู้เขียน

#ไม่มีนอกใจ นอกกาย

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และขอความกรุณาเคารพความหลากหลายทางเพศ

หากมีข้อผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ


ใครที่กำลังตามหาพระเอกที่โบ้ เรื่องนี้ติ๊กสามถูกเลยค่า เห่าหอนมาก

ฝากลูกชายคนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยเน้อ

#คุณชายพัทท์ไม่รักโจร