รักเธอเจอฉัน

มาร์คัส&บาร์มิน

ตระกูลของพระเอก ทำธุรกิจโลกอนาคตเซมิคอนดัคเตอร์ รายใหญ่ของโลก

ตระกูลนายเอก ทำธุรกิจนำเข้าส่งออกอาหารทะเลรายใหญ่ของเกาหลี



“ม้าจะบ้าอยู่เเล้วนะลูก ทำไมทำแบบนี้ พูดเองไม่ใช่หรอ ว่าไม่ชอบมาร์คัสเเล้ว มาร์คัสขี้รดหัวใจลูก ม้าก็กำลังคุยกับอาโดฮยอนให้อยู่นี่ไง เเล้วทำไมม้าคุยยังไม่จบ มาร์คัสถึงได้โทรมาบอกว่า น้อง…”

“น้องข่มขืนมาร์คัส แฮร่” มันไม่ใช่แฮร่สิ ไม่ใช่เเบบนี้ ชอนจีหันไปขอความช่วยเหลือจากแทโฮที่ยืนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก บอกลำบากมากว่าจะปลอบเมียและปลอบตัวเองยังไงดี คนหวงลูกไม่ถูกใจสิ่งนี้

ลูกของเราทำไมเป็นแบบนี้ไปได้ เลี้ยงมาด้วยความมั่นใจเกินไปหรอ ถึงได้ไล่ข่มขืนคนอื่นเเบบนี้

“ม้าเลี้ยงน้องผิดตรงไหน ป๊าสปอยล์น้องมากไปหรอ เราให้อิสระลูกมากไปหรอ”





“เห้ย ไอ้คัส! มึง … นี่มึงถูกม้ามึงหยิก จนเป็นจ้ำเต็มตัวเลยหรอวะ แบบนี้แม่งเกินไปแล้ว เหี้ยเอ้ย” ชาล์วลุกลากเก้าอี้ช่างเเต่งหน้า สาวเท้าก้าวยาวๆ ไปประชิดตัวมาร์คัส ดูร่องรอยแดง เป็นปื้นใหญ่ๆ ที่แนวบ่า มันเยอะมากจริง มันต้องเจ็บจนร้องไม่ออกแน่ๆ เเดงเป็นจ้ำเลย แม่งเอ้ย ระดับประธานเเบบมึง ต้องมาเจออะไรอย่างนี้หรอวะเพื่อน กูไม่ทนเเล้ว

ชาล์วรั้งเเขนมาร์คัสที่มีท่าทีนิ่งเฉย ไม่สื่อความหมายอะไรออกมาให้เห็นเลย คงเจ็บจนจุกใจ

“กูพามึงหนีเอาป่ะ อย่างน้อยก็ไม่มีแม่ที่ไหนโกรธลูกจนตาย เราไปตั้งหลักกันก่อนเพื่อน ถ้าแม่มึงไม่ให้อะไรเลย กูเปิดบริษัทให้มึงเองเพื่อน” ชาล์วเสนอความคิดด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้เพื่อนสองคนที่เหลือกรูกันเข้ามาประกบล้อมวงมาร์คัสไว้ด้วย นี่แม่งอาจจะเป็นโอกาสเดียวที่จะคืนความสุขให้กับเพื่อนได้

“มาร์คัส พวกเรามีกันอยู่แค่นี้นะเว้ย มึงพึ่งพากูได้ รู้ใช่ปะ” ทิมวางมือบนบ่ามาร์คัส ไม่กล้าตบเเรงกลัวจะช้ำในจุดที่แดง

“ไปเถอะ รีบไปก่อนงานจะเริ่ม”

“พอ!! ฟังกู กูโดนข่มขืน รอยนี่ไม่ได้เจ็บอะไร ไม่ได้เกิดจากมาหยิกอะไรของพวกมึง แต่เกิดจากว่าที่เมีย ปีนเข้าห้องกู แล้วข่มขืนกู มึงเข้าใจยัง บาร์มินต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับกู ไม่งั้นกูจะเสียหายมาก”