สามีอำมหิตเช่นท่านข้าชอบยิ่งนัก

เรื่องราวหนึ่งที่ชาวบ้านบนถนนต่างคุยกันอย่างออกรส นั่นคือเรื่องข่าวมงคลสมรสระหว่างนางเสือและชายหมาป่า ไยจึงกล่าวขานถึงคู่บ่าวสาวเช่นนั้น นั่นเป็นเพราะว่าทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวล้วนเป็นไปตามสิ่งที่ชาวบ้านเปรียบเปรย
เจ้าบ่าวจากจวนสกุลหยาง นามหยางถิงเฟิง หลังบิดาสิ้นใจกลางสมรภูมิรบ เขาขึ้นเป็นผู้นำตระกูลหยางตั้งแต่วัยได้เพียงสิบหนาว ท่านย่าของเขาไม่สบายใจที่จะให้ตระกูลหยางต้องพัวพันกับเหล่าเชื้อพระวงศ์จึงชิงทาบทามบรรดาคุณหนูในเมืองให้กับถิงเฟิง การสู่ขอดูมีความหวัง แต่ช่างน่าประหลาดที่เพียงไม่กี่วันก่อนหามเกี้ยวเจ้าสาว ครอบครัวฝ่ายสตรีกลับอ้างว่านางป่วยใกล้จะสิ้นใจไม่อาจแต่งงานกับถิงเฟิงได้ งานมงคลจึงไม่เกิดขึ้น ท่านย่าเพียรค้นหาสตรีที่เหมาะสมใหม่อีกครั้งจนมาถึงงานแต่งหนนี้
เจ้าสาวมาจากจวนสกุลซ่ง นามซ่งเล่อหาน บุตรสาวคนที่สามของขุนนางสำนักโหราศาสตร์ ดวงชะตาของนางเองก็แรงเอาเรื่องจึงทำให้บุรุษที่สู่ขอถึงขั้นเลือดตกมานักต่อนัก คุณชายหวงตกม้าจนขาหักจึงไม่อาจจัดพิธีสมรสแล้วล้มเลิก คุณชายเซี่ยก็จมน้ำเกือบตายจึงเลิกสู่ขอนาง คุณชายหยวนตกบันไดตอนไปขอพรที่วัดจนหัวกระแทกสลบไปหลายวันจึงล้มเลิกการสู่ขอ จนกระทั่งการแต่งงานของนางตกมาถึงถิงเฟิง กระนั้นก็ไม่แน่หรอกว่าคราวนี้นางจะได้แต่งงานออกไปอีก
"เมื่อเช้ามีสิ่งนี้เสียบไว้ที่หน้าต่างเจ้าค่ะ" อันเสวี่ยยื่นจดหมายให้เล่อหาน
เล่อหานรับจดหมายจากสาวใช้มาเปิดอ่าน สายตาจรดลงเห็นข้อความลายมือบรรจงตวัดงดงามแฝงความเย่อหยิ่ง "อยากตายก็ขึ้นเกี้ยว"
"นี่มันจดหมายข่มขู่ชัดๆ เลยนะเจ้าคะ" ไป๋จูที่รินชาให้เล่อหานกล่าวท้วง
"นับว่าเขาใช้ได้ ไม่น่าเบื่อ คงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด" เล่อหานยกยิ้มพลางยื่นจดหมายไปเผาทิ้ง
..
เรื่องสั้น 20 ตอนจบ เขียนแบบปล่อยจอย ขอบคุณทุกการสนับสนุนและทุกรีวิวใจค่ะ หากผิดพลาดอย่างไรขออภัยด้วยนะคะ