เฮฮาประสาเถ้าแก่

อดจะนึกถึงคำภาษิตอีสาน "คาดสิทุกข์บ่ห่อนมี คาดสิมีบ่ห่อนจน"ไม่ได้เพราะจากประสบการณ์อันขันขื่นครั้งนี้มันทำหนีไม่ไกลจากภาษิตอีสานข้างต้น
ดิ้นรนแทบตายที่ได้คือ เหลือแต่ตีนกับมือ
...........
แทนที่จะนั่งอมทุกข์กับชีวิต เรามาหาช่องหาเวลาหัวเราะกับมันจะดีกว่า
ตัวละครหลากลีลาต่างทยอยมาบนหน้ากระดาษ แต่ละคนมีมุนชวนขันอยู่ไม่น้อย บางคนล้มหายตายจากไปแล้ว แต่ยังฝากวีระเวร เอ๊ย วีรกรรมไว้ให้ระลึกถึงไม่รู้ลืม รวมถึงประสบการณ์ในการ(ดิ้นรน)เป็นเถ้าแก่ของผมในครั้งนี้
......
โปรดอ่านด้วยวิจารณญาณและพึงปลดปล่อยความอึดอัดขัดข้องทั้งมวลให้หายไปจากชีวิตแล้ว แหนหน้าขึ้นฟ้าหัวเราะให้กับโชคชะตาชีวิตของพวกรา