หวนรักบรรพกาล

ร้อยตำรวจโท เทียมรวี คงพิทักษ์ ตำรวจสาวไฟแรงมากฝีมือ มือปราบสาวคนสวยแห่งกองปราบปรามปิดคดีค้ายาเสพติดไปมากมายและเข้ารับช่วงต่อในคดีค้ามนุษย์ข้ามชาติคดีใหญ่ที่เกี่ยวโยงกับนักการเมืองคนดังก่อนจะถูกหักหลังยิงเข้าที่ตัวหลายนัดจนสาหัสแล้วโยนทิ้งร่างลงสู่ทะเล

และถูกช่วยเอาไว้โดยหญิงสาวแปลกหน้าต่างยุคสมัยแห่งเมืองโบราณลึกลับที่ชื่อว่า " อนันตนคร " จนได้พบกับอีกหนึ่งหญิงสาวที่ตนนั้นมักจะฝันถึงอย่างปริศนาและนำไปสู่เรื่องราวความรักอันแสนยาวนานเป็นนิรันดร์มากกว่า 1,000 ปี

ใน 'หวนรักบรรพกาล...'
.
.
.
" ท่านกักขังข้าเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด ความโหยหา คะนึงหา ความรักที่ข้ามีให้ท่านแต่เพียงเท่านั้น 'แสงรวี...' "

" ข้าแสงรวี! " พราหมณ์สาวเอ่ยเสียงดังก้องทั่วทั้งหอบูชาเทพแห่งนี้พร้อมทั้งรอยยิ้มเปี่ยมสุขของตัวเอง

" ขอสาบานต่อหน้าเทวะอันศักดิ์สิทธิ์แห่งอนันตนคร ข้าจะรักและเทิดทูนม่านฟ้านางนี้แต่เพียงผู้เดียวในฐานะเมียเพียงคนเดียวของข้าผู้นี้ตลอดไป และหากแม้นมีวันใดที่เราต้องแยกจากหรือพลัดพรากจากกันไปขอให้เทวาผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้โปรดทรงพระเมตตานำพาให้เราสองนั้นกลับมาเพื่อพบกัน "

" รักกัน! เคียงคู่กันไปไม่ว่าจะอีกร้อยปี หรืออีกพันปีก็ตาม " แสงรวียิ้ม

" ไม่ว่าจะอยู่ห่างกันเพียงใดหรือแม้นห่างไกลต่างภพต่างชาติยุคสมัยก็ขอให้แสงแห่งพระอรุณจงส่องประกายมาสู่เราทั้งคู่และนำพาสองหัวใจให้กลับมาพบกันแม้นว่าจะเนิ่นนานเพียงใด "

" ข้าม่านฟ้า! " ร่างเล็กยิ้ม

" ขอสาบานรักและเทิดทูนบูชาต่อนางผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผู้นี้เพียงผู้เดียว และหากแม้นมีวันใดที่เราต้องแยกหรือพรากจากกันแม้นเนิ่นนานเพียงใดข้าก็จะยังคงเฝ้ารอแม้นเป็นพันปีก็ขอให้เทพอรุณโปรดทรงพระเมตตา " ม่านฟ้ายิ้มให้กับร่างสูงตรงหน้าของตัวเอง

" ให้สองเราได้กลับมาพบกันดังเช่นสายน้ำในแม่น้ำสินธุที่หลั่งไหลและนำพาความสุขความอุดมสมบูรณ์มาสู่เราชาวอนันตนคร " ร่างเล็กเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้างของตัวเองจากนั้นแสงรวีจึงยื่นมือเข้ามาแล้วสวมสร้อยแต่งงานให้กับเธอก่อนที่เธอจะคล้องพวงมาลัยให้เขากลับไป

และทั้งสองก็จูบกันต่อหน้าเทวรูปศักดิ์สิทธิ์ของอรุณเทพและยืนกอดกันอย่างมีความสุขอยู่อย่างนั้นราวกับว่าความรักของทั้งสองนั้นมันช่างเปี่ยมล้นในหัวใจ
.
.
" เราขอสาปเจ้ามาธวี!!! " ร่างบางตวาดกร้าวและมองจ้องไปยังพี่สาวของตนด้วยความอาฆาตแค้น

" เจ้าได้บัลลังก์นี้มาด้วยเลือดเช่นนั้นเจ้าจะต้องกลายเป็นปีศาจกระหายเลือดไปชั่วกัปชั่วกัลป์!!! "

อึก!

ร่างบางสะอึกไปทันทีกับคมดาบที่พุ่งแทงมาทะลุหัวใจของตนเองก่อนที่ม่านฟ้าจะเลือดพุ่งออกมาจากปากของตนเป็นกองใหญ่และดวงตาที่จ้องมองไปที่มาธวีนั้นก็ค่อยๆ พร่ามัวลงก่อนที่เธอจะสิ้นลมหายใจไปโดยที่ดวงตานั้นยังคงเปิดกว้างอย่างเคืองแค้น

" ไม่!!! " มาธวีตะโกนออกมาจนสุดเสียงอย่างเสียสติกับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าของตนก่อนที่หญิงสาวจะไม่อาจแบกรับมันได้ไหวแล้วหมดสติไปในทันที
...........