หย่ารักด้วยน้ำตา

"ถ้าเด็กในท้องของคุณคลอดเมื่อไรก็อย่าสอนให้เรียกผมว่าพ่อ"

วันนี้เจตน์กลับบ้านเร็วเพราะอยากเห็นเมียสาวที่ปีกกล้าขาแข็งออกไปทำงานข้างนอกว่าจะทนไหวสักแค่ไหน หรือจะวิ่งโร่มาขอให้เขาเลี้ยงดูต่อ หากสิ่งที่เห็นคืออรนิดาอยู่ในอ้อมแขนของมัน แทนที่จะปัดป้อง หญิงสาวกลับยอมให้มันกอดจูบทั้งที่ตัวเองก็มีผัวอยู่แล้วทั้งคน

และสิ่งที่ทำให้เจตน์เป็นเดือดเป็นแค้นอยู่ตอนนี้คือสมุดสีชมพูที่เขาเห็นมันหล่นออกจากกระเป๋าของเธอ

บันทึกแม่และเด็ก

เท่ากับว่าอรนิดากำลังท้อง

แถมอายุครรภ์ยังเป็นช่วงไล่เลี่ยกับที่ไอ้หมอนั่นมันกลับมาไทยแล้วอีกต่างหาก

เจตน์กำมือแน่นจนเจ็บ บุหรี่ถูกอัดเข้าปอดมากขึ้น ชายหนุ่มหันหลังกลับไปเห็นร่างเล็กบางนอนทอดไม่รู้อิโหน่อิเหน่เหมือนจะหนีปัญหาทั้งหมดที่ก่อไว้ด้วยอาการเจ็บป่วยไม่สบายก็โมโห อยากเดินเข้าไปเขย่าตัวปลุกแรง ๆ ให้มาคุยกัน

ร่างสูงเดินไปหาร่างบอบบางของภรรยาที่นอนอย่างกับเจ้าหญิงนิทรา

เขาจะทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้ดี

คิดด้วยความรุ่มร้อนหัวใจ เหมือนห้าปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความหมาย อุตส่าห์เก็บลูกแมวตัวน้อยไร้ที่พึ่งพิงมาเลี้ยง ดูแลจนกลายเป็นแมวลูกคุณหนูแสนสวยที่ใครต่อใครก็ต้องพะเน้าพะนอเอาใจ

แล้วมาทำแบบนี้กับเขาได้หรือ

เปลือกตานูนของอรนิดาเริ่มกลอกไปมา เจตน์จับจ้อง มองราวกับไม่อยากให้เธอคลาดสายตาในเมื่ออรนิดาเป็นเมียของเขา

"คุณเจตน์" หญิงสาวพึมพำทั้งที่ตายังลืมไม่สุด น้ำเสียงแห้งสากระคาย เจตน์รู้สึกรังเกียจเลยลุกขึ้นมายืนห่างจากเตียงเหมือนหญิงสาวคือคนที่เขาไม่ชอบที่สุดบนโลกนี้

"ท้องกับใคร"

เสียงนั้นเยียบเย็น ชวนให้อรนิดาขนลุก

เธอเกือบสะอึก น้ำตาไหลลงมาด้วยความรู้สึกน้อยใจคับแน่นอยู่ในอก

**********

หนึ่งสัปดาห์ของการหย่าร้างผ่านพ้นไป อรนิดาตื่นขึ้นมาบนเตียงกว้างที่แม่บ้านเพิ่งเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ วันนี้มีนัดตรวจครรภ์พอดีและที่สำคัญคือคุณหมอบอกว่าครั้งนี้อัลตร้าซาวด์ดูเจ้าก้อนน้อยได้แล้ว

หญิงสาวลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เธอบอกคุณแข่งแขไปแล้วว่าจะไปโรงพยาบาล แต่นางติดธุระข้างนอกเลยพาลูกสะใภ้ไปไม่ได้ อรนิดาเลยตกลงที่จะไปเอง ยังไงก็มีคนขับรถให้นั่งสบาย ๆ

มาถึงจุดหมายปลายทาง ร่างเล็กบางที่อยู่ในชุดตามปกติ ยังไม่ได้ใส่ชุดคลุมท้องเลยดูไม่เหมือนคนตั้งครรภ์ สิ่งเดียวที่ให้คนอื่นพอเดาออกว่าเธอมาตรวจอะไรน่าจะเป็นการเดินเข้าแผนกสูตินรีเวช

เมื่อพบคุณหมอ อรนิดาก็เล่าให้อีกฝ่ายฟังว่าเธอมีอาการอะไรบ้าง คลื่นไส้ อาเจียน อ่อนเพลียง่าย เป็นอาการปกติทั่วไปของคนกำลังจะมีลูก

"คุณพ่อมาด้วยหรือเปล่าครับวันนี้" นายแพทย์ถามเสียงปกติ ไม่รู้ลึกตื้นหนาบางในความสัมพันธ์ระหว่างคนไข้และคู่ครอง

"ไม่ได้มาค่ะ คุณหมอมีอะไรหรือเปล่าคะ"

"อ้อ ไม่มาก็ไม่เป็นอะไรครับ แค่หมออยากจะตรวจเลือดคุณพ่อคุณแม่ว่ามีโรคที่จะถ่ายทอดผ่านทางพันธุกรรมให้เจ้าตัวเล็กหรือเปล่า"

อรนิดายกมือลูบท้องน้อยอย่างเศร้าสร้อย

"แก้มเลิกกับพ่อของเจ้าตัวเล็กไปแล้วค่ะ"

"ครับ" คุณหมอพยักหน้ารับเรียบ ๆ เหมือนรู้ว่ายังมีผู้หญิงมากมายที่ต้องอุ้มท้องตามลำพัง "งั้นวันนี้ตรวจเลือดคุณแม่คนเดียวก็ได้"

"ค่ะ"

"เดี๋ยววันนี้จะอัลตร้าซาวด์ทางช่องคลอดดูความสมบูรณ์ของตัวอ่อนนะครับ คุณแม่พร้อมไหม"

"พร้อมค่ะ" หัวใจเธอเต้นรัวแรงเมื่อได้ยิน "ฟังเสียงหัวใจลูกด้วยได้หรือเปล่าคะ"

"ได้ครับ อายุครรภ์ถึงกำหนดแล้วละ คุณแม่ขึ้นไปนอนบนเตียงเลยนะครับ เดี๋ยวเรามาดูเจ้าตัวเล็กกันเนอะ"

หญิงสาวประหม่าเล็กน้อยเมื่อต้องเลิกกระโปรงขึ้นมา พยาบาลทาเจลหล่อลื่นที่แท่งเครื่องมือก่อนจะยื่นให้คุณหมอค่อย ๆ สอดเข้าไปในตัวคุณแม่อย่างแผ่วเบา

"ตัวอ่อนมีองค์ประกอบครบนะครับ อันนี้ถุงตั้งครรภ์ เห็นไหม ส่วนตรงนี้เป็นถุงไข่แดง ลูกจะได้รับอาหารจากตรงนี้ไปจนถึงเดือนที่สามนะ คุณแม่เคยมีภาวะแท้งคุกคามมาแล้วรอบหนึ่ง ต้องระมัดระวังตัวเองให้มาก ๆ เลย"

ว่าที่คุณแม่น้ำตาไหลเมื่อได้ยินเสียงหัวใจของเจ้าหนูน้อย จากนั้นคุณหมอก็ให้เธอเจาะเลือดตรวจโรค พบว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อรนิดาและเจ้าตัวจิ๋วปลอดภัย เจตน์ไม่ได้เอาโรคมาติดเธอและหนูน้อยตามที่นึกกลัวจนนอนร้องไห้หลายคืน

หญิงสาวลูบท้องน้อยอย่างเป็นห่วงเป็นใยเมื่อเดินออกจากห้องตรวจ

เมื่อหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเปิดจะจ่ายค่าบริการ แววตาของอรนิดาก็สลดลง

เงินยังเป็นเรื่องสำคัญ เท่านี้คุณแข่งแขก็ให้เธอมาเยอะมากแล้ว ถ้าเจตน์รู้ว่านางช่วยอรนิดาไม่เคยขาดเดี๋ยวจะตามมาเอาเรื่องอย่างที่ขู่

ลูกก็ลูกเขา

ไม่รับผิดชอบยังไม่พอ นี่มีเจตนาจะให้อรนิดาเหนื่อยสายตัวแทบขาดหาเลี้ยงเจ้าตัวน้อยเพียงลำพัง

อยู่ ๆ น้ำตาก็ไหลลงมาเพราะเธอกำลังร้องไห้ หญิงสาวรีบปาดออก อย่าเพิ่งอ่อนแอตอนนี้ เข้มแข็งไว้เยอะ ๆ

***********

หลังจากดูสัตว์น้ำในอควาเรียมเสร็จ อรนิดาก็พาลูกสาวมากินฟาสต์ฟู้ดร้านไก่ทอดชื่อดัง ที่จริงมันเป็นอาหารที่เธอไม่ค่อยอยากให้หนูน้อยรับประทานนักเพราะไม่ค่อยมีประโยชน์ ผงชูรสเยอะ แต่นี่เรามาเที่ยวกัน หญิงสาวเลยตั้งใจตามใจน้องครีมสักหน่อย ลูกอยากหม่ำ ๆ อะไรก็จะให้หม่ำในเงื่อนไขว่าถ้าไม่เกินงบในกระเป๋าของคุณแม่

อรนิดาเดินไปตักน้ำอัดลมแบบรีฟิลมาสองแก้ว ลูกน้อยเดินตามมาด้วย แต่น้องครีมตัวเล็กมาก กดน้ำไม่ถึง เลยได้แต่ยืนเกาะขาเธออย่างน่ารัก ว่าง่าย นี่เป็นครั้งแรกที่เรามาเที่ยวห้างใหญ่ ๆ ลูกสาวไม่ดื้อไม่ซน ยอมให้เธอจูงมือตลอดเวลา ไม่พุ่งเข้าหาร้านของเล่นทันทีจนอรนิดาตามไม่ทัน

ลูกยืนจับมือเธอมองตุ๊กตานางเงือกแสนสวยในตู้โชว์ ไม่ยอมเดินตามอรนิดาที่จะจูงมือให้เดินไปด้วยกัน หญิงสาวเลยหยุดเดิน หันไปมองลูกรักที่จ้องเขม็งไปยังตุ๊กตาตัวที่ว่า แล้วก็มองเด็กผู้หญิงอีกคนในร้าน หนูน้อยชุดสีชมพูคนนั้นยิ้มอย่างดีใจที่คุณพ่อคุณแม่สั่งพนักงานให้เอาตุ๊กตานางเงือกลงมาคิดเงินอย่างง่ายดาย คนเป็นพ่อยื่นบัตรเครดิตให้แคชเชียร์ ไม่นานก็พาลูกและภรรยาออกจากร้านโดยเจ้าตัวน้อยถือตุ๊กตาราคาแพงผ่านหน้าอรนิดาและน้องครีมไป

เธอเลยไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่กล้ำกลืนความรู้สึก ย่อตัวช้อนอุ้มลูกสาวที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงออกมาเงียบ ๆ น้องครีมก้มมองตุ๊กตาฮิปโปสีม่วงตัวเก่าอย่างเศร้า ๆ โดยไม่รู้เลยว่าคนเป็นแม่กำลังร้องไห้อยู่ในใจที่เธอซื้อตุ๊กตาแบบนั้นให้ลูกบ้างไม่ได้

**********

TW : พระเอกนิสัยไม่ดีและใจร้ายเป็นอย่างมาก แถมยังโง่ มีการทำร้ายจิตใจนางเอก มีความรุนแรงทางเพศ

แนวน้ำเน่าหอบลูกหนี นางเอกน่าสงสาร

นิยายเรื่องนี้จบแบบสมเหตุสมผลค่ะ

ไม่แนะนำให้ไปต่อถ้าไม่ไหว

**********

สวัสดีค่ะ สลีลเองนะคะ

เรื่องนี้เขียนแนวดรามาปวดตับอีกแล้วค่ะ

ขอบคุณสำหรับแรงสนับสนุนนะคะ ที่ผ่านมาไรต์ใจฟูสุด ๆ เลย รัก

แล้วเจอกันใหม่เรื่องถัดไปนะคะ

แนะนำซื้อผ่านเว็บไซต์จะได้ราคาน่ารักกว่าบนแอปเปิ้ลค่ะ

ยังไงก็ฝากรีวิวด้วยน้า